Tijdloos is de tijd geworden Krachteloos de zwaartekracht Niets heeft vat op onze lijven Dan de armen van de nacht Zelfs de maan krijgt rode wangen Als ze in de kamer schijnt Blijft verlegen van verlangen Tot ze met de nacht verdwijnt Want van zoveel liefde Kan zelfs een stenen hart gaan kloppen En raken de seizoenen van de wijs Gaan de bloemen open en schrijven alle krantenkoppen In jouw armen is het paradijs Wezenloos met heel mijn wezen Zie ik hoe je naast me ligt Samen lijken wij te zweven Zonder massa of gewicht Zelfs de zon begint te blozen Als hij ons geluk belicht Laat ons in het donker achter Met een lach op zijn gezicht Want van zoveel liefde Kan zelfs een stenen hart gaan kloppen En raken de seizoenen van de wijs Gaan de bloemen open en schrijven alle krantenkoppen In jouw armen is het paradijs