Vale bu hız alıpta düşer yoluma son gül armağan demek mi
Ölümde varmış sorgusuz sualsiz
Cebelleşir tuallerim başında üzülmemek içindi savaş
İçimde güllerim erir benim yavaş yavaş
Bana gökkuşaklarından el sürülmemiş beyaz al
Uyurken zaman mehtap sen umulmadan kapımı çal
Esrarengiz ağlarken gözyaşlarımı denize sal
Elalem hasat gider benim sofram yüzümle bal
Karartı kahkülünde beyaz bi kar tanesi adı hayat
Zaman alır gönülden baktığımda onca şart dolu
Dilsiz olmam lazım oysa dipsiz hayat dilimi kesti
Gönül yakan vefasızım göz yaşımı içine çekti
Sen savur sabahlarım bu yolda çok girişli
Bir ağacı kurtarmak için koca bir ormanı yaktım orda
Bir silahla tanıdığım herkesi öldürmek istemiştim
Ondan önce yüzüne bakıp bağırarak pes demiştim
Sayham çıldırsan duyulmaz kulağından
Ben kendimi vurdum bence bugün yanımda yoksun
Hayat gelipte kırdı ellerimi
Almak istedi bu yaşlı gözlerimi
Vermek istemem göremem seni
Sıkı tutun Vale salma kendini
Tutulmuş ipliği pamuğa bağlı ellerinde hep siyah
Bela zulümle ittifakmış sevgim olmuş tek silah
Taranmış saçlarım ve ayaklarında siyah kundura
Bir umutla 14 yaşım ağlamaklı daima
Ne yüz ne güz ne fünyesiz mayınların içinde kalmış
Bir barutla ateş gibi Patlamak bu hepsi buymuş
Biraz sevişse geçer zaman
Oysa burda zaman durmuş
Bir zavallı gururundan ağlayarak karaya vurmuş
Tek başıma süzüldüğüm şu gökkuşağı tek sahibim
Aşk için satır satır döküldüğümde zahirim
Yürüyüşüm serap misali düşerken çok mahirim
Şeytana teslim ettiğim bu 22. takvimim
Sonum olur bitmez yollar iki yanımda şeytan çok fazla
Gül cemalin çehresinde sol cebimde anısı
Sonbaharın ötesinde bu kışla eylül arası
Sayham çıldırsan duyulmaz kulağından
Ben kendimi vurdum bence bugün yanımda yoksun
Hayat gelipte kırdı ellerimi
Almak istedi bu yaşlı gözlerimi
Vermek istemem göremem seni
Sıkı tutun Vale salma kendini