قصد خون به چه می کنید؟
از چه آخر تشنه خون منید؟
چیست حکمت؟ چه غرض از کشتنم؟
در جهان جنگ، شاد این بس است
که ببینی بر عدو هر دم شکست
هر سر مقطوع، اگر صد خندق است
پیش روی من مزاح مطلق است
کو در این احوال مردی در جهان
تا فدای من کند امروز جان
من امیرم، پادشاهم ای همه ایرانیان
♪
هین مشو نومید، نور از آسمان
حق چه خواهد می رسد در یک زمان
♪
شیخ عطار است این هان ای عجب
قتلگه را او به جان خود خرد
خسروا اول مرا گردن بزن
تا نبیند این مذلت چشم من
خود نبوده است و مبادا این چنین
که زمین گردون شود، گردون زمین

کیستی تو؟
کیستی تو؟
یک منم سرهنگ، هنگت بشکنم
نک به نامت نام ننگت بشکنم
عارفان زآنند دائم آمنون
که گذر کردند از دریای خون
حق منزه از تن و من با تنم
چون چنین باید بباید کشتنم
♪
من مراد خویش دیدم بی گمان
سرنگون از چرخ زیر افتی چنان
که سگی در جنگ از زخم سنان
هر چه خواهی گو مرا ای بد دهان
من مراد خویش دیدم بی گمان
مشرق و مغرب چو تو بس دیده اند
که سر ایشان ز تن ببریده اند
ای بریده آن لب و حلق و دهان
کذب چون خس باشد و دل چون دهان
خس نگردد در دهان هرگز نهان
♪
گردن نزنش که این روان نیست
در گردن او رسن روا نیست
آن گردن طوق بند آزاد
افسوس بود به تیغ پولاد
بار الها بار الها بار الها
باد آتش را به کشت او بران
نردبان خلق این ما و منی است
عاقبت این نردبان افتادی است
هر که بالاتر رود ابله تر است
کاستخوان او بتر خواهد شکست
هر سر مقطوع اگر صد خندق است
پیش روی من مزاح مطلق است
♪
زلزله افتد در این کون و مکان
بار الها بار الها بار الها
باد آتش را به کشت او بران