และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน
It's the beautiful morning feel the birth performing
While the moon is slow dawning sunlight yeah nothing
พอพลิกหน้าไปกระทบกับแสงอาทิตย์ที่แถมเหงื่อถ่าย
และคิดว่าทำไม่พบวิถีชีวิตที่แสนเบื่อหน่าย เลยลุกขึ้น
รีบอาบน้ำแปรงฟันสระผม
สลัดไอความขี้คร้านเพื่อสู้กับฝันที่สะสม
ล้างคราบไคลและล้างความคิดที่หมักหมม
ก่อนปลอบร่างกายบอบช้ำไปด้วยอาหารด้วยขนม
ได้เวลาพร้อมเตรียมออกไปลุยเผชิญโลก
ซุ่มซ้อมด้วยฝักไฝ่เพื่อเหยียบไปยุ่ยไปเดินโยก
อยู่ในเมืองใหญ่ที่ใครเข้าใจว่าเจริญโคตร
ซักวันเค้าคงประสาและนึกอิจฉาที่ชั้นเมินโชค
ยังเดินต่อ เพราะคำว่าครอบครัวในจิตวิญญาณ
เข้าข้างตัวเองว่าเรื่องร้ายๆแค่ผ่านมาชิมลาง
สติขาดผึงเมื่อเห็นคนถือขันสถิตอยู่ริมทาง
เลยเริ่มเห็นสิ่งวิจิตร แล้วย้อนไปคิด พินิจในนิมมาน
และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน
ยิ่งคิดยิ่งคุ้นๆยิ่งคลุ่มคลั่งยิ่งเลยเถิด
หนึ่งคือการกลับกลาย
สองคือความฉายที่เคยเฉิด
สามคือรอวันตายให้ดับสลายให้ระเหยเหิด
และสิ่งที่ไม่คาดฝันทั้งสามสิ่งนั้นพลันเกยเกิด
ต้องใช้ปัญญาเพื่อยั้งไม่ยอมเป็นห่วงโซ่
บ้างกระแทกกระทั้นไม่รับไม่ฟังไม่ห่วงโง่
บ้างก็ดื้อและรั้นบ้างอื้อบ้างทำเป็นอวดโอ้
บ้างใช้สีขาวในผม ในเครา ในหนวดโต้
โบราณว่ามีแค่ปลาที่ตายแล้วที่หยุดนิ่ง
แต่ฉันว่าหาใช่แค่คนพ่ายแพ้ที่หยุดวิ่ง
ชั้นยอมให้ชื่อไม่รุ่งถึงแม้ตัวฉันจะหลุดริ่ง
ดีกว่าว่ายไปตามกระแสสักพักหลุดแหก็ขุดชิ่ง
ตัวเกลือกตายลงไปก็ช่างทั้งที่พวกแม่งไม่เห็นสน
จินตนาการลึกล้ำแต่กลับไม่เห็นผล
หยิบจับอากาศที่ไม่เป็นแห่ง ไม่เป็นหน
เมฆเอยขอถามเจ้าหน่อยจะเป็นฟ้าหรือเป็นฝน
และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน
มีบทความเป็นล้านหมายให้เราได้อ่านได้ค้นคว้า
จดจ้องในตัวหนังสือเพียงเพื่อให้ผ่านให้พ้นล้า
ภูเขาแม่น้ำ กี่ลูกกี่สาย รอเจ้าให้ทายให้ล้มท้า
จนกว่าดวงตาจะเบิกกลวงทะลวงสู้ด่านที่พ้นฟ้า
ขุ่นเคืองข้างในความคิดตอนนี้ชั้นทำอะไรอยู่
เป้าหมายข้างในหัวใจสิ่งใดที่นำชั้นไปสู่
ไม่รู้ปัจจัยภายนอกอันใดที่ทำให้หดและใจหู่
จิตข้าเอ๋ยเจ้าจงสดับจงหันหลังกลับเพื่อไปกู่
และในทุกๆเช้าที่ฉันตื่น บางทีมันก็ท้อ มันเหนื่อย มันล้าเหตุใดช้า
รู้สึกว่าเหมือนมีใครใครคนอื่น
ไม่คิดไม่เอาไม่อยากจะตามหา ไม่เคยมีใครจะไขว่คว้า
เมื่อได้พบความจริงในบางอย่าง บางทีมันก็ร้ายบางทีมันดันกระจายไปสุขล้น
มีสักกี่ฝันยิ่งไกลยิ่งตามห่าง บางทีก็เป็นฟ้าบางทีละลายกลับกลายไปเป็นฝน