Z zajawką jakbym co dopiero skrobnął demo
A wokół tylko "Daj, daj!" jakbyś oglądał "Gdzie jest Nemo?"
Pamiętam kino Bałtyk, na nim mrugający neon
Jesteśmy z innych epok, chcą ściąć moje drzewo
I jeszcze nie jak Madzia tłusty life, lecz śle mi Besos
Wolno opuszczam Meksyk gniotąc to pesos
Idę pieszo do raju, za sobą zostawiam beton
Oni niech sobie wierzą w co chcą, nic mi do tego, o!
Mieszam literą w literatce Fuego
Pod nogami plączą się te węże jakby miał Voldemort
I jakoś bez oporów robię se od ludzi detoks
Gdzieś z tyłu daleko o coś znowu kłóci się peleton, jebię to
Ten ogień wiozę, z resztą nic nowego
Jadę w stereo gdzieś gdzie niesie się pijane echo
A te ich hejty wciąż mi wiszą niczym brelok
A jak nie wiszą to mnie śmieszą jak w karocy Szyszko z klechą
Trochę czasu minęło, byłem w komie jak Giewont
Ale w końcu mi przeszło
Jeszcze tylko zagram requiem jak Leto
I jak Aykroyd wpakuję resztę demonów w pudełko
Znów przed oczami tańczą zorze
Te flashbacki z przeszłości co mi nocą bazgrzą notes
W radiu Natalia śpiewa, że podobno światło noszę
A ja jadę czwarty raz w tym roku by zobaczyć Karkonosze
Jak gram to doceń bo nikt nie gra tak jak ja gram
Siedzę na samplach i zapijam Red Bulla tą kawą
Na strychu chaos, a hałas rozdziera gardła
Robię palcami pstryk i podziwiam świt jak Thanos
I ciągle wlepiam w świat man parę pionowych źrenic
I ciągle szukam słów, które mógłbym ze sobą skleić
Na ich szklane fasady w kieszeń chowam garść kamieni
Wszystko po staremu, nic nowego, niczego nie zmienisz
Ciągle wlepiam w świat man parę pionowych źrenic
I ciągle szukam słów, które mógłbym ze sobą skleić
Na ich szklane fasady w kieszeń chowam garść kamieni
Wszystko po staremu, nic nowego, niczego nie zmienisz
Wszystko po staremu, nic nowego, niczego nie zmienisz
Wszystko po staremu, nic nowego, niczego nie zmienisz
Wszystko po staremu, nic nowego, niczego nie zmienisz
Wszystko po staremu, nic nowego, ziom!