Aan het papier vertrouw ik toe Wat ik verder niemand toevertrouw Soms verzwijg ik dingen Iets wat ik eigenlijk niet hoeven zou Want niemand is perfect dus waarom zou ik mij beter voor doen? Ik ben als die vlieg die zo vervelend in je oor zoemt Of misschien ben ik die spiegel waardoor iedereen zich lelijk voelt Ik zie het als een noodzaak Niet als zegen of als levensdoel Want het is toch zoveel leuker om te doen of je perfect bent Vooral als men niet doorheeft dat je eigenlijk niet echt bent Dus zwaai maar met dat kwastje, breng die lagen dikker aan Verstopt achter het masker van de vlekkeloze waan Zweef maar uit je schoenen, houd je zelf maar voor de gek Want eens Dan valt je masker En dan ga je Op je bek