Karanlık bulutlardan damla damla kan düştü Gözyaşlarıma karışıyor bu yağmur benim Tahtımdan gözlüyorum geriye gelenleri Et ve kana bürünen, ölümü yenenleri Artık benim de dönüş vaktim geliyor Yürüyorum durmaksızın, ardıma bakmaksızın Suyu çekilmiş bir ağaç gibi kuruyorum ben Gözyaşlarımı içenler asla ölmeyecekler Ah! kara toprağa Toza, kemiğe büründüm ben Son andımı içtiğimde Toza kemiğe büründüğümde Anmasın hiç kimse benim adımı Vaktiyle geberttiğim ölüm bana diz çöktürüyor Ne yazık ki bana boyun eğdiriyor Ah! Ellerim fışkırıyor topraktan çiçek gibi Kesiyor ellerimi mezarımın dikenleri Akan kanım ıslatıyor sızlayan ellerimi Bir daha tutamam ben asla düşlerimi Ah! kara toprağa Toza, kemiğe büründüm ben Ah! kara toprağa Çok uzaklara gidiyorum ben Her yanımı sarıyor kollarıyla karanlık Her yanımda toprak kokuyor geçmişim gibi