Kanıksanmış çağımızın vahim çaresizliği
Elleri kolları bağlanmış, kesilmiş kısılmış sesleri
Azımsanmış kalıbımız, avam gayesizliği
Dilleri gözleri dağlanmış; yanmış, kül olmuş közleri
Kalmamış hayallerin tutunacak, tutulacak bir yanı
Olmamış bir türlü, ideal bir türlü olmamış
Sarmış yoksun, zavallı zihni bencillik ve açgözlülük
Dolmamış bardağı, akmış su, bardağı dolmamış
Müphem dürtülerin istilası, bunalımın kıvılcımı
Zorluyor bedenini, ruhunu bu derin, kasvetli sürünceme
Esmek mi gerek kurumuş çölde?
Yağmur olup akmak mı?
Kesmek mi gerek ruhun kanserini?
Kökten söküp atmak mı?
Çaldınız hayatın renklerini, koydunuz da sığmadı resminize
Azalıp biteceksiniz ve bizler tüküreceğiz taştaki isminize
Göklerden kovulmuş çocuklarız biz, avare ve serkeş
Lağımın doğaya karıştığı yerdeyiz, biçare ve sarhoş
Hanidir baltalar ensemizde, uzun ip boynumuzda
Süreğen bir sıkışma göğsümüzde ve sadık bir yılan koynumuzda
Aradığımız huzuru bulamayacağız galiba biz bu dünyada
Tutar elleri silah, tutar elleri tesbih
Cahil, yobaz itler; tespitleri keskin
Kurnaz ve azgın "alt insanlar"
Çaldınız hayatın renklerini, koydunuz da sığmadı resminize
Azalıp biteceksiniz ve bizler tüküreceğiz taştaki isminize
Esmek mi gerek kurumuş çölde?
Yağmur olup akmak mı?
Kesmek mi gerek ruhun kanserini?
Kökten söküp atmak mı?