Nə bir küçə, nə bir bucaq Nə bir qoca, nə bir uşaq Nə bir sətir, nə bir vərəq Ovutmur mahnılartək Yorğunam dost, yorğunam mən Əllərimlə, sanki yükümün çiyinlərdən Düşməməsinə kömək edirəm Üzümə də qəm yapışıb Gülərək gizləməkdən yaxşı heç nə tapmadığımdandır Bu aciz təbəssüm daim çöhrəmdə Gənclik bağçalarımı quraqlıq vurubdur, sanki Solubdur qönçələrim və tökülübdür pöhrəm də Şamam dövrəmdə dövr edəndə pərvanə Yandırdım qanadın, məhv oldu sevgimdən Səni axtaranda sularda, dürdanəm Çox dərin getdim, boğuldum mən Əgər sevmək acizliksə Mən dünyada ən aciz insan, aciz insan Əgər sevmək acizliksə Mən dünyada ən aciz insan Əgər sevmək acizliksə Mən dünyada ən aciz insan, ey, aciz insan (Aciz insan) Əgər sevmək acizliksə Mən dünyada ən aciz insan