Калі мне было пяць, ля нашага дому сталі арэлі І да гэтых арэляў мы заўсёды ляцелі І тады да аблокаў падкідвала нашыя целы Мы скакалі далей за нашыя цені Так высока й далёка глядзелі І згубіць адчуванне палёту не хацелі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль - калі ласка, адстань ад мяне Яшчэ пажыву хістаннямі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль - калі ласка, адстань ад мяне Яшчэ пажыву хістаннямі У 16 спатканне заспелі тыя арэлі І сэрцы ўзляталі, і вочы ў цемры гарэлі І трымцелі ад дотыкаў нашыя целы І ў абдымкі спляталіся нашыя цені Мы нібыта ў аблокі ляцелі І згубіць адчуванне палёту не хацелі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль - калі ласка, адстань ад мяне Яшчэ пажыву хістаннямі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль - калі ласка, адстань ад мяне Яшчэ пажыву хістаннямі Скрыпяць на вятры старыя арэлі Пры пахіленым дрэве з размытым карэннем Час праходзіць адвечнай далінаю ценяў Як ніколі раней, мы сказаць бы хацелі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль - калі ласка, адстань ад мяне Яшчэ пажыву хістаннямі Мама! прыйдзе час - перастанем мы "Перабесімся", станем сталымі А пакуль