Ворагі хмарай сьмяротнай зьнішчыць ішлі, і тады Наша зямля бараніла зьнямоглых сыноў, і зноў Ў нэтры яе адыходзілі храмы і гарады Білі крыніцы адтуль і даносіла водгук званоў Ў нэтры яе адыходзілі храмы і гарады Білі крыніцы адтуль і даносіла водгук званоў Ў кожнай крапліне жыцьцё незгасальна зьвініць, зьвініць Душы забітых – аблокі – вітаюць зару, зару Дзе мірыяды чужынцаў? – Спытай у слабенькіх крыніц! І ў акіяна, якому імя – Беларусь Дзе мірыяды чужынцаў? – Спытай у слабенькіх крыніц! І ў акіяна, якому імя – Беларусь. Зь цемрай, са стальлю, з хлусьнёй крывадушнаю йшлі, ішлі Але Зямля, і Вада, і Дабро скаранялі той зброд Будуць давеку крыніцы на гэтай зямлі, зямлі Будзе давеку наш мужны і мудры, вялікі народ Будуць давеку крыніцы на гэтай зямлі, зямлі Будзе давеку наш мужны і мудры, вялікі народ Будуць давеку крыніцы на гэтай зямлі Будзе давеку наш мужны і мудры, вялікі народ