En başından kaybedenin şansı olmuyor Bende bir damla yaş bulamazsın duvarlar ağlıyor Kazandığımı sorma sakın cüzdanımda kalmıyor Değiştim artık sanırım canım hiç yanmıyor Alışmışlık olsa gerek bütün her şey Saçlarım değil hayallerim dökülen şey Galiba varmayacak sabahlara bu dönence Beni anlayacaklar sanırım geberince Sigaram biraz ince, yeterli yeterince Bazen gidebilmek bile sevda gerekince Sevgi iyileştiremiyorsa tedavilerce Hatta duvarlarda çiçek açar sevilince Ben bir kaldırım taşı, henüz yirmi beşti yaşım Ezik izmaritler arkadaşım, bu nasıl bi yazı ya Karıncalar ezer dedim dedi canım nası ya Ben bi beton parçasıyım İstanbul'u taşıyan Öyle bakakaldı yüzüme Bense bakamazdım yüzüne Pislik adamların birisiyim Ama merak etme değişmedim gözlerinin delisiyim Hâlâ yollarım mayından Kayıplarım o civarda anla Olur mu karşıda durmanla? Olmaz İzlemek güzel midir karşı vapurlardan? Sanmam Bir çare bulamıyorum yollarım çamur Yağmurlardan kaçamazken rastlanan dolu Hâlâ gülümsemen manzaramın ilk beşinde Kavgalar devam eder iç sesimle, bitmesinde Alevler yangınları söndüremez Ölenler geri gelmez, gidenler seni bilmez Benim her yerim kül, senin için vakit erken Taş kalpli birine döndüm bak içerden