Ne kadar çok Arif var, bir çoğu sahte
Ne kadar çok tahrik var, edenler kahpe
Eli boş dönmüşsen, kalmamışsa hatrı dostun
Hiç hatrı kalmamış olan o kırk yıllık kahve
Caddeler mert değil, bir çoğuna dert değil
Sefer tasıyla gezdiğim günler mi dertti?
Yoksa okulda öğrenemediğim ders mi?
Hayallerimse plânlarımdan daha güzeldi
Yüzüme bakmayan insanlar şimdi başka
Hepsi geldi aşka, bilgin kalktı şaha
Ben değişmedim, hepiniz değiştiniz
"Ye kürküm, ye" demedim
Eğer hatam varsa, af ola
Eskiden gördüğüm rüya daha güzeldi
Ettiğim her kavgaysa, boşa dalavereydi
Harcanmış her saat, yitip giden her yıl
Sonbaharda dökülmüş yapraklar, biri bendim
Mendil var, gözyaşımı sildim
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi eridi tüm arkadaşlıklar, bitince ağladık, sonunda gene elde
Mendil var, gözyaşını sildi
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi erise her şey, suçlu sen değil, suçlu ben değil
Gözlerim kan çanağı, uykusuz, durgun
Ne, nerde, ne zaman, nerden yaptın lan, vurgun?
Yapıtlarımın hepsi oynamayan kurgun
Eski okul dinlenmez, her vakit yorgun
Ceza ve Yener, soluksuz seferdeler
Adlarımızı bütün sokaklar heceler
Dert, çile, keder, biz çekeriz bilader
Düşsek te sorun olmaz, tanır bizi yerler
Çıktığımız her yer bizim mahalleler
Gün gelir, peynir, ekmek çayla gider
Gün gelir, en kral restoran ayakta bekler
Saygı, sevgi, racon, sade "sokak" der
Sigaramın ateşinden oluşan küller
Bizim hayatta açmadan soldu güller
Her yazılan kafiye vakitsiz gürler
Hayde bre, selam duan ile bilader
Mendil var, gözyaşımı sildim
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi eridi tüm arkadaşlıklar, bitince ağladık, sonunda gene elde
Mendil var, gözyaşını sildi
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi erise her şey, suçlu sen değil, suçlu ben değil
Artık aşkı yüzdelerle hesaplamaktalar
Parayla satın alınmış sevgiliyle aşk yaşanmaz
Meşkten önce köşk isteyen hep yalancı aşık
Kalansa sahte sözler, bir çoğu da buna inanmış
Aşkı tarif etti birçok şiir, köşke nazır
Romantik olmak için herkes hazır ve nazır
Belki sevmek ya da sevmemektir mesele
Belki de geri dönmemektir sevdin mi bir kere, neyse
Gereken kalp, sadakat, gerisi boş
Sağına, soluna bir bak, seni seven kim?
Sen kimi seversin sonuna dek? Ne dost, ne yar, ne de kanından hiçbir kimse var
Sen emedur, hadi gününü gün et, yol uzun
Fakat soluklanacak hiç vakit yok, sorun bu
Artık uğraşamıyorum, bak, bir fıçı dolusu dert elime koluma bağlandı ama gene de
Mendil var, gözyaşımı sildim
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi eridi tüm arkadaşlıklar, bitince ağladık, sonunda gene elde
Mendil var, gözyaşını sildi
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi erise her şey, suçlu sen değil, suçlu ben değil
Dur poli yüzlü boy, inatla yaptın rôl, ateşim hâlâ kor, aklım hâlâ Sigmund Freud, Oidipus kompleksli
Bana bulaşma, verin ona bi' ayna
Bi' kere bak lan, gururu çok büyük olur küçükse insan
Eşeklik baki kalır okusa ilim, irfan
Saklarım sırsan, etimi ısırsan yanmaz canım, canbaz, kılı kırk yarsan
Susamam hak ver batek bir et ver
Hepimizin aynı yolu, yolun sonudur makber
Her satırımı yazdım son eserim gibi, altı ay verdiler, 23 sene oldu, kim gidici? (kim?)
Müzikten önemli şeyler de var, dostluk gibi
Bize geldi çoğu müzisyen dost gibi
Daha da bencil düşman yarattı, haberim yoktu
Hayatımdan bir kahpe daha azaldı
Mendil var, gözyaşımı sildim
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi eridi tüm arkadaşlıklar, bitince ağladık, sonunda gene elde
Mendil var, gözyaşını sildi
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi erise her şey, suçlu sen değil, suçlu ben değil
Etrafım sarıldı, çember daraldı, ben bunaldım
Ekran karıncalandı, görmez oldu gözlerim
Bu dükkan kapandı meydan boş kalınca, sürçi lisan ettiysem ben, af ola
Döner bu devran, kayıtsız, şartsız dost kimdir?
Kervan geçmez bir yerdeyiz ve fark edildi araya konmaya çalışılan mesafeler
Tamam uzak durun da şöyle, ben de gölge istemem
Unuttum tüm bildiklerimi ve yeniden yazdı eller
Aşkı fazla gördük, aşka geldik, aşka bindik
Belki çok yüklendik, öyle geldi, şöyle oldu, böyle gider sandık
Öylesine düşündük hep, böylesine dolunca çıkmazlar, birer birer bunaldık
Fırsatlar azaldı hemen, yardım edin tez elden
Önüne baksan, yürü ve çalış, kurumasın değirmen
Vicdanınla hareket et ki solmasın çiçekler hiç
Kimseye kalmamış ki, kalmaz bu bedesten
Mendil var, gözyaşımı sildim
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi eridi tüm arkadaşlıklar, bitince ağladık, sonunda gene elde
Mendil var, gözyaşını sildi
Kendin tart, aslolan neydi ki?
Kandil gibi, mum gibi erise her şey, suçlu sen değil, suçlu ben değil