Sen benim ruhsatlı sevdam
Ben senin sevda keşin
Ya sen varsın ya da sen
Temmuz geldi, gitmeliyim...
Sen şiir olmuşsan, şiir sensizliktir artık
Çünkü yokluğuna kurşun işlemez
Nicedir gözlerin dalıp gider
Ekin tarlasında rüzgar nicedir sarı değil
Sessiz hüzünlere yazılmış anlıma
Bir güneşin doğuşunu bekleyerek
Ve bir sevdanın dilinden türküler söyleyerek gitmeliyim
Temmuz geldi...
Babamın ismini verdim oğluma
Koçum benim
Asi kartallar gibi rüzgarlı doruklarda
Ve kaçıp sana sığındığım geceler
Bütün gözlerin hatırımda
Kalbimde uçuşur en deli kuşlar
Yüreğim denizlenir bir şiirin koylarında
Akar boz bulanık sellerin içinde
Gözlerin gözlerimde direnir
Ellerin tutuşur elini tutsam
Sen çöl çiçeğisin umutlarımın
Ruhsatlı sevdamsın
Seni sevmek yaşamaksa
Ben hiç ölmedim
Temmuz geldi, gitmeliyim...
Masumduk çocuklar kadar
Acılarla olgunlaştık
Hayattan öğrendik ne biliyorsak
Bu yüzden öfkeliyim yaşanmamış günlere
Çünkü bir hayat yetmedi seni sevmeye
Yüzü cama dayalı bir çocuğun
Baba hasretiyle kaç gece bekledim seni
Kırık bir cam parçasıyken gençliğim
Her gün biraz daha da suskunken
Daha bir yorgunken her günden
Üzüm ekşisi bir yeşile cinasken gözlerin
Temmuz geldi, gitmeliyim...
Şarkılar söylerdim bilinmez makamlardan
Şiirler dökülürdü yüreğimden
Göz yaşlarım mezesiydi hüzünlerin
Ya sana doymadan çekip gidersem
Artık ipe dizip türküleri tesbih yaparsın sapına
Son kuşlarda gidince bir gökyüzü az gelir
Gizli bir yas gibi büyür sessizliğim
Ağaçta bir kuş yuvası olurum
Yabancı gözlerle aynalardayım şimdi
Bir sen kaldın zulasında hayatın birde ben
Birde ayaklanmış öfkem
Hem dünüm yeniktir sana, hem yarınım
Soframda bir kırmızı gül
Hastayken baş ucumda çorba, ütülü gömleğim
Ekmeğim, aşım, kadınım, can yoldaşım
Kundağım, mezarım, karım
Ve de sevmek kadarımsın
Derdimin tek anlayanı, yüreğimin güleç yanısın
Gün ışığım, gökkuşağım, deli kanımsın
Yürekliysen sende beni sev bu gece
Kunduramı bağlamayı öğrendiğim gün
Kendimi sevdiğim kadar
Yaşamaksa seni sevmek
Ben hiç ölmedim
Temmuz geldi, artık gitmeliyim...