Πάλι με πετυχες να μιλάω σε άλλους για σένα
Μα που να κρυφτώ
Δεμένοι στο ίδιο σκοινί
Ραμμένοι στο ίδιο υφαντό
Κράτα μου λίγο απ' τον χρόνο σου
Να γίνω μια δέσμευση ακόμα
Θέλω η σχέση να μείνει ανισότιμη
Σαν το δέντρο επάνω στο χώμα
Να ριζώσεις και πιο βαθιά μέσα μου
Να ρουφήξεις τα υγρά όνειρά μου
Στα φύλλα σου πάνω νεράιδες
Να τραγουδάν για την σκιά μου
Και γω τόσο ακίνητος τόσο δεμένος
Επάνω σε όλες τις ορέξεις σου
Να γεμίζω χαρτιά με μελάνια
Να θεριέυω όλες τις εξαιρέσεις σου
Να με σέρνεις μέσα στα σκοτάδια
Να ψάχνω τις λάμψεις σε ορίζοντες άφαντους
Με ένα ποτήρι να αδειάσω την θάλασσες
Να πυρπολήσω τους ακαφτους
Να ζητάς τα ακατόρθωτα να σου τα φέρω
Μπροστά σου χιλιάδες κομμάτια
Αγάπη στων μπάτσων τα μάτια
Ελευθερία μέσα σε παλάτια
Νίκες αναίμακτες νυχτες ατελείωτες
Αγώνες εύκολους και έρωτες
Θάνατο ηττημένο απ' την ζωή
Και μια αιώνια στιγμή
Δεν σε λεω δημιουργία ούτε παιδεμό
Εγώ σε βάφτισα κατάρα
Που στης ψυχής μου τα ξερά κλαδιά
Ανέμελη ανάβεις τσιγάρα
Τι ειρωνία δεν σε διώχνω
Κάτσε μαζί μου και ζήσε
Στα βαθιά σου νερά όλο με σπρώχνω
Κιας είσαι κιας είσαι
Η πιο γλυκειά κατάρα
Ποια αυτή
Αυτή που μου έριξε η μάγισσα
Να έχω μια επιλογή
Η πιο γλυκειά κατάρα
Ποια Αυτή
Αυτή που με διάλεξε μόνη της
Να μου ριμαζει την ψυχή
Μου παν να γράψω, έχω τόσα να πω
Αλλά κολλάει η πουτανα γλώσσα μου
Είναι στεγνό το στόμα στεγνό σαν το χώμα
Στεγνό σαν το μέλλον στο διάβα μας
Καίω τους νευρώνες να βγάλω χειμώνες
Στο κρύο βορρά και στον νότο τα πάντα μου
Κοίτα τα χάλια μου αγχώνεται η μάνα μου
Που δεν ξεθολωνουν τα μάτια μου
Μου παν να γράψω μου παν να θαψω ενοχές
Και το άγχος που τρώει την σάρκα
Έχω για φυλαχτό δύο κουβέντες
Που όταν τις θυμάμαι με πιάνουν τα κλάματα
Μου παν να σκάψω να ανοίξω στο αύριο περάσματα
Γίνονται και θαύματα
Μα δεν είμαστε πλέον παιδιά τα παραμύθια ψοφαν
Όταν ξυπνάς για δουλειά τα χαράματα
Μου πάνε τρέχα, δεν περιμένει η ζωή
Για κανέναν καριόλη
Το αύριο είναι τώρα ξέχνα τα όλα
Άσε το χθές στην φορμόλη
Μου πάνε τρέχα,μπορεί να προλάβεις
Μπορεί γιατί ακόμα δεν χάθηκες
Μα σέρνω τις μνήμες σαν κάσα ξοπισω μου θάλασσες
Μπροστά μονο νάρκες και μάγισσες
Ποια τύχη, δεν υπάρχει καμιά τύχη μόνο μια αλληλουχία
Μια συστοιχία τριγύρω από τείχη
Και εμείς πάλι απέξω ατυχία
Κι αν αυτά τα λόγια σου μοιαζουνε απόψε
Λιγάκι πιο πένθιμα
Έτσι γράφονται οι στίχοι με αίμα στο χώμα
Λίγο πριν το ανεύρυσμα
Η πιο γλυκειά κατάρα
Ποια αυτή
Αυτή που μου έριξε η μάγισσα
Να έχω μια επιλογή
Η πιο γλυκειά κατάρα
Ποια Αυτή
Αυτή που με διάλεξε μόνη της
Να μου ριμαζει την ψυχή