Εγώ ταιριάζω με στην πόλη σα νεκρός στο βυθό Ελεύθερος κυκλοφορώ με λερωμένο μητρώο Παιδί του ανέμου, πάνω στον ουρανό περπατώ Η Γη με σώμα στο κενό και από το λαιμό την κρατώ Τι κάνω τώρα; Σφυρίζω την λήξη πριν τον αγώνα Δεν ξέχασα ποτέ μου όποτε θυμάμαι ακόμα Και δεν σου πέφτει λόγος στην κόλαση πέφτεις μόνος Εδώ δεν έχεις θέση ψηλέ, δεν παίζει χώρος Στην Γη 1,72 και 65 Γιατί απ' ό,τι τρώμε ίσως περισσότερα να καίμε Μα βγαίνω από τη στάχτη Δεν έχει αλλάξει κάτι Πουτάνες μου φωνάζουνε φύγε από το σπίτι Μάνι Μια φορά και τέλος, μια φορά και τέλος Μη μου το παίζεις κάποια εγώ μια φορά σε ξέρω Το βάζω πάλι μπροστά Νεκρομαντεία και οστά Πάρε τα λάθη μου σε πήρα για άλλη μία σωστά Ποιος με έχει φέρει εδώ Και ποιος από εσάς γνωρίζει την έξοδο Ο πρώτος που θα κάνει κίνηση θα γίνει υπέδαφος Είμαστε τόσο ζωντανοί παρότι βλέπω νεκρούς Η εκδίκηση του αληθινού λες και είμαι Terror X Crew Πάλι χειμώνας μπαίνει και το κρύο δε μ' αγγίζει Αν μια πουτάνα θέλει φως, συγνώμη δεν καπνίζω Πάνω στη φίλη σου έχω γίνει, μου είπε "Κάτσε λίγο" Της είπα "Περίμενε εδώ σε 10 θα 'μαι πίσω" Και μπάτσοι σκάνε μετά, με κλείνουν περιπολικά Φωνάζω δεν ήμουνα εγώ Φωνάζουν χέρια ψηλά Πήγα να βγάλω τα κλειδιά και ο μπάτσος πυροβολάει Χτυπώ τα δάχτυλα μου και το χρόνο πίσω γυρνάω Η πόλη καίει ακόμα σαν ανάσα δράκου Μεσάνυχτα επιστρέψαμε για αυτούς σε ώρα θανάτου Όλα η τίποτα συν το ότι πέφτεις σύντομα Τον διάβολο να βάλω στο δίσκο μας έχει δύσκολα