Από τα μάτια της μέδουσας βλέπω
Ξέρω να κλέβω μα παίζω
Μπήκατε στη μάχη με τον κώλο, σιγά το ταλέντο
Πάμε πάνω ή το πάμε εκτός να μιλήσουν τα χέρια
Δε γαμάτε, τόσο γενικά πόσο μάλλον εμένα
Πεθαμένε, γίνατε σιωπή σ' ένα πέτρινο κήπο
Ή σ' ένα χάρτινο τσίρκο, αν έχεις σπάσει τον κύκλο
Χάθηκες μέσα στην πόλη, κάτι θα υπάρχει για σένα
Κάνε πως δε με θυμάσαι, λες και δε χτύπησα φλέβα
Βγήκες απ' τη νύχτα νομίζεις μα χάνεις αίμα
Γιατί τα φύλλα σου ανοίγεις και ο θάνατος βγάζει κέντα
Μεταξύ μας, αν δε φύγω δε παίζει να κάνεις βήμα
Γιατί βάλαμε την πόλη σε φόρμα να πάρει σχήμα
Στην πλάτη μου διαβόλου φτερά, θέλεις να σβήσω
Και μπαίνεις στη μεγάλη φωτιά, οι τοίχοι κλείνουν
Οι στίχοι σου γαμάν την καρδιά
Περνώ απ' τα μάτια σας μπροστά μα δε με βλέπετε καν
Είμαστε κάτω από τη γη
Τι κοιτάτε στ' αστέρια;
Γύρισα ανάποδα τον κόσμο και πέφτω σαν πέτρα
Και τόσο απλά μιλώ ν' αφήσω το κτήνος να τρέξει
Γιατί να μάθεις πως με λένε δε φτάνουν οι λέξεις
Είμαστε κάτω από τη γη
Τι κοιτάτε στ' αστέρια;
Γύρισ' ανάποδα τον κόσμο και πέφτω σαν πέτρα
Και τόσο απλά μιλώ ν' αφήσω το κτήνος να τρέξει
Γιατί να μάθεις πως με λένε δε φτάνουν οι λέξεις
24 ώρες τη νύχτα, 12 μέρες στη σπείρα
Από τα 16 περπατώ με το θάνατο δίπλα
Ξέχασέ το, δε με σταματάς είμαι γόνος ανέμων
Πάνω απ' το κενό τρέχουμ' ακόμα δεν ξέρω να πέφτω
Δυο φορές τα μάτια μου είχαν κλείσει μα ξέρω να βλέπω
Κράτησέ με λίγο πιο ψηλά και θα πέσουν αμέσως
Μετά θα ζητάνε ρεβάνς μα δε νομίζω
Καταφέρατε να σπάσετε ποιον; Μα παραλίγο
Βρέχει ακόμη, μη μου λέτε γεγονότα θέμα γνώμης
Θα σου δείξω για να δεις, μα κοιτάς με βλέμμα πόρνης
Επιστρέφω από το τέλος πρώτ' απ' όλα τι να νιώσεις
Δεν υπάρχεις, χάθηκες στη στροφή που πήρα μόλις
Πέρασα, πήρα φωτιά, μα δε συγκρούστηκα στη σφαίρα
Μα πήγα κοντά και μπήκα μέσα
Ο πόνος να γίνει βυθός
Κι αν καθαρίσω απ' το σκοτάδι να μείνει χρυσός
Είμαστε κάτω από τη γη
Τι κοιτάτε στ' αστέρια;
Γύρισα ανάποδα τον κόσμο και πέφτω σαν πέτρα
Και τόσο απλά μιλώ ν' αφήσω το κτήνος να τρέξει
Γιατί να μάθεις πως με λένε δε φτάνουν οι λέξεις
Είμαστε κάτω από τη γη
Τι κοιτάτε στ' αστέρια;
Γύρισ' ανάποδα τον κόσμο και πέφτω σαν πέτρα
Και τόσο απλά μιλώ ν' αφήσω το κτήνος να τρέξει
Γιατί να μάθεις πως με λένε δε φτάνουν οι λέξεις