Ναι
Ξέρω καλά πως θα σε σκότωνα
Μια νύχτα με πολλά χαμόγελα
Έδωσα δρόμο στα χρόνια που όλο χανόμουνα
Δεν εστιάζω σε εσένα άλλο ζαλιζόμουνα
Ξενέρωσα που νωρίς έζησα ό,τι ονειρευόμουνα
Έχω τα μάτια μου στη Γη
Αυτή μ' αποκαλεί παιδί της μα ποτέ δεν ήταν εκεί
Δεν είδα κάτι να φωτίζει κι ας ανοίγουν οι ουρανοί
Δεν σε ένιωθα κοντά μου μα είμασταν πάντα μαζί
Ζούμε, ξεχνάμε
Μισούμε, αγαπάμε, πετάμε
Μέρες περνάνε και άθελα σε χαλάνε οι πουτάνες
Να μη με κρίνεις ποτέ γείτονα ρουφιάνε
Δεν λυπάμαι σε φοβίζει πιο πολύ ότι σε θυμάμαι ακόμα
Δεν ψάχνω αιτία να γιορτάσω
Ψάχνω λίγο να αποδράσω
Απ' τον κόσμο που έβαψες μαύρο, ναι
Σ' αγαπάω σε θυμάμαι και σε κράζω
Δεν αλλάζω τους ανθρώπους που 'χω δίπλα μου μπάζο
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω
Των ματιών του η φωτιά στάχτη
Σαν αστραπή μελανή πέφτουμε στα δάση
Γιατί βαρέθηκε να ακούει για αγάπη
Όσο ανεβαίνει πέφτει κάτω από ανάγκη
Ενώ γεμίζει σιωπηλά το φεγγάρι
Σε καταστρέφουμε στου ονείρου τη ζάλη
Ισοπεδώνει Θεούς και απλώνει μελάνι
Πάνω από τη Γη του πυρός μεταξένιο σάλι
Παγιδευμένος σε ένα διάφανο δάκρυ
Να ξεδιψάς σε κάποιας νύχτας το χάδι
Δεν το χωράει του ουρανού το σκοτάδι
Έχει το σύμπαν όλο στο νου του λιμάνι
Ό,τι πιο σκοτεινό εγκλωβισμένος στον Άκη
Θα χαθείς στο μυστικό μονοπάτι
Σε υπνωτίζει γλυκά και πέφτεις σε νάρκη
Καθώς ανοίγει το πέρασμα για τον Άδη
Στην παγωμένη μου Γη νύχτα με τους δαίμονες
Πιο παγωμένος από όλες τις εποχές
Στις διαδρομές μου πεθαίνουν οι εραστές
Και θα πνιγείς στη λίμνη με τις ευχές
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω
Βρίσκεσαι ακόμα στο μυαλό μου σαν
Τότε που χάθηκα
Γύρισα ανάποδα τον κόσμο και δεν άλλαξα
Ξανακοιτάς λοξά
Τα συναισθήματά σου πέφτουν σαν ψιχάλες
Πως να πνίξουνε τη θάλασσα;
Ποιος σ' ακουμπά λεφτά;
Νιώθεις εντάξει τώρα;
Θα με πουλήσεις δυο φορές για πιο τρελά ποσά
Κράτα χαμόγελο το θύμα εξαπατάς καλά
Ίσως καλύψει το κενό σου τα μεσάνυχτα
Μη μ' ακουμπάς απλά, μη μου μιλάτε καν
Φτερά να δώσω στα ερπετά στα χαμηλά πετάν
Σε πνίγει η θλίψη μου
Χιονίζει θείο στον πλανήτη μου
Τα κόκαλα σου σπάνε απ' την βαρύτητα
Πηγαίνω αντίθετα
Κάθε κατεύθυνση που πήρες
Είναι δρόμος που δεν διάλεγα με τίποτα
Μες στην ακτίνα μου
Δεν είσαι εσύ κοντά
Μπορώ και δεν υπνοβατώ δεν χάνω βήματα
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω
Κι ίσως να σε δω καλύτερα απ' έξω
Δεν λέμε φεύγω λέμε θα τα ξαναπούμε και τρέχω
Ίσως να σε κάνω στίχο όταν έρθω
Σε τοίχο πέφτω να σε δω θέλω και νέα σου δεν έχω