Ah, ναι
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου
Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου
Πετώ στη γέννα μου
Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου
Κάτι κυλά στη φλέβα μου
Είμαι στη μέρα μου
Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χθες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου, ναι
Μπαίνω σπαθί, είναι η συνοδεία μου στη πτώση μου
Βροχή από το νεφέλωμα του χάους μες τη λίθινη εποχή
Η νύχτα δεν τελειώνει είμαι έκλειψη ολική
Είμαι μουσική να την ακούν και να πετούν διπολικοί
Ό,τι χάθηκε στη γη βρήκε τη θέση του στο κόσμο
Το σώμα σου είναι η μόνη φυλακή σ' αυτό το τόπο
Θεός δεν εμφανίστηκε ποτέ σε πρώτο χρόνο και 'μεις
Μόνοι χαμένοι και τυφλοί σ' ένα σύμπαν
Που μόνο θάνατος αντιληπτός και δεδομένος από όλους εξαιρουμένως
Δε τραγουδά στη γη μου κανείς
Είναι τόσο κοντά στο τέλος και ανασαίνουνε τις
Συγκεκριμένες και μοναδικές ανάσες ντροπής
Πόσο για νίκη διψούν μισοπεθαμένοι αστοί
Όλο το μίσος μου ανατέλλει πριν το τέλος να 'ρθει
Έως τη καταστροφή γινόμαστε ένα μ' αυτή
Δαγκώσαμε από το λωτό δεν επιστρέφει κανείς
Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου νιώθω
Ίσως και τίποτα πια πέρα από θυμό και πόνο
Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου νιώθω
Μέσα στο πάγο είναι η καρδιά μου νιώθω
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου
Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου
Πετώ στη γέννα μου
Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου
Κάτι κυλά στη φλέβα μου
Είμαι στη μέρα μου
Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χθες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
Είμαι κρυφός o στίχος μου περίεργος τύπος
Είμαι απ' τη μία είναι ήρεμος και από την άλλη ξίφος
Άκουσα για την αγάπη μα με ποτίσανε μίσος
Και ίσως ποτέ να μη γυρίσω πίσω
Όταν ανοίξαμε τα μάτια μου λέει ήταν όλα μωβ
Στη γύρα το ξημέρωμα κάτω απ' το βουνό με ξέρουν όλοι
Φτύνω το πόνο κάτω απ' την ακρόπολη και πίνω Johnny
Γύρω γύρω απ' τη πανσέληνο
Σαν τις ευχές στο σκοτεινό μου κεφάλι φωτίζει όλες τις εποχές
Έφερα βόλτα το πλανήτη μας χιλιάδες φορές
Έχω γυρίσει κ' έχω αφήσει δέκα χιλιάδες πληγές
Ανάσαινα και γύρισα από τα άστρα τα μεσάνυχτα
Φέρνω τη στάμπα από το διάστημα Πετράλωνα
Τη γύρα μας στα σύννεφα και πίσω μετά
Κι αυτή είναι η νύχτα που δε παίζει να βάλεις άκρη με μας
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου
Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου
Πετώ στη γέννα μου
Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου
Κάτι κυλά στη φλέβα μου
Είμαι στη μέρα μου
Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χθες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου
♪
Πόσο χωρίζει το κενό μου από τη θέση μου
Η πόλη αυτή είναι τόσο πικρή όσο κι γεύση μου
Πετώ στο χάραμα αναμνήσεις στη φωτιά μα ζούνε μέσα μου
Στοιχειώνουν και μολύνουν κάθε σκέψη μου
Πετώ στη γέννα μου
Δε νιώθουνε το πόσο αληθινά κρατώ τη πένα μου
Κάτι κυλά στη φλέβα μου
Είμαι στη μέρα μου
Στη νέα μέρα μου και καταστρέφω
Μέχρι χθες ήμουν τόσο κοντά στο τέλος μου