(Αθήνα city, yaw)
Φαίνομαι μέσα απ' την ομίχλη σαν τον διάολο
Μαυροντυμένος, δεχτείτε με πάλι,
Μοιράζω πένθος
Είμαι περίπου εδώ και ένα δεκάλεπτο
Με το μαχαίρι στον λαιμό σου,
Μίλα είναι μάταιο, με τα δάχτυλα βγάζω την καρωτίδα
Δεν παλεύομαι,
Δεν έχω ελπίδα
Δεν έχω μία και στον ήλιο μοίρα όμως
Έχω στο υπόγειο τέσσερις αστυνόμους όντως.
Αν με νικήσετε θα φύγω
Όμως τι να νικήσετε;
Δεν ξέρετε καν να μιλήσετε
Εγώ κατούρησα το αμάξι της Λαμπίρη από πάνω
Ενώ ήτανε μέσα, μπέσα
Πίσω δεν κάνω, κινούμαι μες το δρόμο δίχως πλάνο
Τι κέρδισα τότε, τώρα τι χάνω;
Οπότε ένας νεκρός από τον τάφο του σηκώνεται
Όταν οι ζωντανοί δεν νιώθουνε
Όταν δεν νιώθετε
Δεν επιστρέψαμε, μέσα απ' τον τάφο σηκωθήκαμε
Και την κόλαση φέραμε,
Φι Βήτα Σίγμα δεν ανατρέπομαι,
Έχω τον αδερφό μου δίπλα μου και καταστρέφουμε
Απ' την Αθήνα
Δεν επιστρέψαμε, μέσα απ' τον τάφο σηκωθήκαμε
Και την κόλαση φέραμε,
Φι Βήτα Σίγμα δεν ανατρέπομαι,
Έχω τον αδερφό μου δίπλα μου και καταστρέφουμε
Απ' την Αθήνα
Ακούς το Bong Da City
Γεννήθηκα μέσα στην φρίκη
Μεγάλωσα στον δρόμο μα δεν με έφαγαν οι λύκοι
Εγώ και η ομάδα μου δέκα δεμένοι κρίκοι
Πουτάνα κάτσε φρόνιμα τώρα αρχίζει η δίκη
Δεν ξέρω αν θυμάσαι τις βρωμιές σου και λυπάσαι
Κρεμάλα μοιάζει ο δρόμος που διάλεξες μόνος να 'σαι
Μες τον καπνό ανακατεύεις τον καιρό και ψάχνεις τα προσχήματα
Για το εγώ και τον Θεό
Ανακατεύομαι, με αηδιάζεις
Πώς τα καταφέρνεις πρόσωπα συνέχεια να αλλάζεις
Μην νομίζεις πως θα αλλάξει κάτι προς το καλό
Μαλάκα ξέχνα το, μες το όνειρό σου θα ζω
Είναι αμοιβαίο να δείχνεις σεβασμό σε αδερφό
Είναι ωραίο να ξέρεις πως κρατάει καιρό
Βγάλε τη μάσκα, δείξε το αληθινό πρόσωπό σου
Άσε τις μούφες που πλασάρεις τώρα για το καλό σου
Δεν επιστρέψαμε, μέσα απ' τον τάφο σηκωθήκαμε
Και την κόλαση φέραμε,
Φι Βήτα Σίγμα δεν ανατρέπομαι,
Έχω τον αδερφό μου δίπλα μου και καταστρέφουμε
Απ' την Αθήνα
Δεν επιστρέψαμε, μέσα απ' τον τάφο σηκωθήκαμε
Και την κόλαση φέραμε,
Φι Βήτα Σίγμα δεν ανατρέπομαι,
Έχω τον αδερφό μου δίπλα μου και καταστρέφουμε
Απ' την Αθήνα