Ένα
Ένα δύο
Ένα
Yah yah yah yah (Φι Βήτα Σίγμα)
Φι Βήτα Σίγμα
Φι Βήτα (Ρίο, Μάνι)
Yo yo
Από τα Πετράλωνα απευθείας (Στυλ Μο)
Πάνω στο σώμα μου καρφώνονται χιλιάδες βελόνες
Δεν στάζει αίμα ενώ
Ζωγραφίζω με λέξεις τις σκοτεινές μου εικόνες πάνω στα αστερία
Δεν παίζει θέμα
Οι νύχτες μου πλέον δεν έχουν τέρμα
Με πιάνω να παραπατάω κάπου κάτω από την Ακρόπολη
Κρατά μια μπύρα στο χέρι μα είμαι ήδη κώλος πολύ
Ανάβω το γαρό-τσι και μονολογώ ζαλισμένος μέσα στην πλάνη μου
Το βήμα μου αργό έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου
Κι όσο νυχτώνει ησυχία στοιχειώνει την μαύρη πόλη μου
Εγώ απλώνω στον καπνό μου το μαύρο σεντόνι μου
Γιατί να μην μπορώ να γυρίσω λίγο πιο πίσω
Να ζήσω πάλι το story μου
Μάνι το πιστόλι μου
Φέρε μου το πιστόλι μου
Ικανός να κάψω όλα τα όνειρα της πιο όμορφης νύχτας
Απλά σαν να βάζω φωτιά στο πακετάκι με τα σπίρτα
Γελάω σαδιστικά πάνω απ τα φώτα της Αθηνάς και χάνομαι
Μην σώσεις και με βρεις ποτέ
Το ζω εκεί που σπάνε καρδιές
Εκεί που βουλιάζουν ψυχές εκεί που δεν υπάρχουν όνειρα μονό τώρα
Εκεί που δεν υπάρχει το χθες εκεί που σπάνε όλες οι γαμημένες υπομονές
Σύμμαχος πλέον με τις σκιές που
Ακροβατούσαν ανάποδα μέσα στο δωμάτιο μου
Και τις φωνές που αγκομαχούσαν να βγουν απ' το μυαλό μου
Είναι φορές που χάνω για λίγο το εγώ μου
Άδω που γιορτάζω για εκείνους που με σκοτώνουν
Ποτέ μου δεν φανταζόμουν να με λυτρώνουν οι δαίμονες
Που 'κρυβα μες το υποσυνείδητο μου
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί
Είναι
Είναι
Είναι
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Είναι νύχτες
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί
(γαμημένη γη, εκεί)
Ο πλανήτης σκάει boom δεν τα μιλάμε
Δεν παίζει μετά μα δεν λυπάμαι
Θυμήσου θυμάμαι όταν πεθάνω θα φύγω περήφανος
Δεν με φοβίζει το σκοτάδι ξέρω πουθενά δεν πάμε
Δεν έχουμε ψυχή μα άθελα μας την χρωστάμε
Δεν φτάσαμε ποτέ πουθενά δεν προχωράμε
Κάνουμε κύκλους σε μια σφαίρα στο κενό
Αντίστροφη μέτρηση προς το θάνατο από την γέννα μας
Γι'αυτο κάθε μας βήμα είναι μάταιο
Μέσα στο απέραντο κι άπειρο είναι τέρας
Το σύμπαν με μη δεδομένο αύριο
Άλλωστε να καμαρώσω τι;
Ονομάσανε τον φόβο τους θεό οι θνητοί
Και ζουν παράνοια δεν γύρισε πίσω κανείς
Κάτω απ την επιφάνεια ίσως να ονειρεύεσαι για πάντα
Μα να πέφτεις σπάνια
Ίσως να ναι κάπως έτσι τώρα ίσως να μην υπάρχετε καν
Ποια είναι τα όπλα μου
Ώστε να μάθω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου
Φαίνονται κόλπα ενός ξεπεσμένου μάγου
Σε ένα πλανόδιο τσίρκο προ πόλεμου
Τι να πιστέψω πες μου
Τους δαίμονες μου
Να αφήσω ελεύθερες τις εμμονές μου
Μπας και φύγουν επιτέλους οι πληγές μου
Οι ενοχές μου και κλείσω από επιλογή
Θα 'ταν στις τρεις ευχές μου
Θα 'ταν μεσα στις τρεις ευχές μου
Ναι, θα 'ταν μεσα στις τρεις ευχές μου
Ναι, θα 'ταν μεσα στις τρεις ευχές μου
Είναι
Είναι
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί
Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη και να με καταπιεί
Είναι νύχτες
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες
Και είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού
Και είναι νύχτες που με πάνε παντού
Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού