Με το φως της μέρας πένθιμα χτυπάν καμπάνες
Είμαι στη φάση που δε θέλω να
Τσεκ-τσεκ-τσεκ-τσεκ, ah
Σπίτι μου δεν έχει γείωση
Μασάω δυο καλώδια όταν μου πέφτει η πίεση
Τα συναισθήματα μου θα τελειώσαν, είχε μείωση
Τα πρώτα βήματα μου, όμως αυτό δεν έχει σύνταξη
Κάνω τη μάνα μου περήφανη
Θα κάψω ένα τσιγάρο και θα μπω στη χρονομηχανή
Κι όταν γυρίσω πίσω να σε βρω δε θα 'ναι 'κει κανείς
Θα σβήσω τη φωτιά απ' την αρχή να μη καεί κανείς
Σκάει το παιδί σα κομήτης στη Γη
Καπνίζει το φουντί και ηχογραφεί το CD
Ακόμα γράφω μπάρες για την εισαγωγή
Έχω σκοπό να πάρω τη πουτάνα σου απαγωγή
Είναι το σύννεφο στο σπίτι, ο λέας και ο Mode
Υπό την επήρεια φου τελετές στα σύννεφα
Αν δε με νιώθεις, δε με ένιωσες ποτέ
Το Φι Βήτα Σίγμα πίσω και λυγίζει σίδερα
Θα κοιμηθούμε όταν πεθάνεις
Στο πρώτο φως της μέρας πένθιμα χτυπάν καμπάνες
Κράτα τις αποστάσεις κάτω από μένα θα υπάρχεις
Το ραπ μου είναι το τέλος σε ό,τι κάνεις
Και όσο το νιώθω τόσο το 'χω γράψει
Η πόλη με έχει βάλει στο σημάδι μα εδώ που είμαι δε φτάνει
Ακούμπησα ουρανό και αυτό το βράδυ
Ακούμπησα ουρανό και αυτό το βράδυ
Πως έφτασα ως εδώ, πίνω πολύ και κάνω καύσεις
Είπα κάνω καύσεις
Αναζητάμε τη μάχη μας πάλι
Χοροπηδάμε τη ζάλη μας πάλι
Κατρακυλάμε στη βάση μας βράδυ και πέφτει σκοτάδι
Η μπύρα μας άκυρο γύρω μας και πάμε πάλι
Να πέσει πάνω σου το αστέρι μας θα πεθάνεις στα μέρη μας
Έπεσες στη αγέλη μας
Από τα βέλη μας μετά τη τελευταία σελήνη πεθαίνεις έρποντας
Έτσι είναι ο έρωτας
Είμαι στη φάση που δε θέλω να
Κι ούτε που θέλω να 'χω σχέση με κανέναν σας
Είμαι μαχαίρωμα στη φέρμα το μαχαίρι μες το χέρι μας σε κέρασα
Βρήκα το πέρασμα
Πέρασα και πέταξα, πάμε πάνω
Πίνω μα δε πίνω πολλά
Δε το 'χεις φίλε να τα στήσουμε καν, είναι όλα δικά μας
Όταν δε με βλέπετε κάνω όταν κυνηγάμε
Κόβουν ιπτάμενα στιλέτα shinigami
Είναι το Φι Βήτα city το σπίτι παίρνει φωτιά
Έχουμε κάψει όλο το κάμπο φέτος δε βγαίνει σοδειά
Ξέρεις κάτι;
Το μίσος μου τροφή γι' αυτό δε βλέπω μόνο αγάπη
Στο χώμα που πατάς θα γίνω νάρκη
Κι έπειτα θα γίνω για μας αστέρι που λάμπει
Είπα και έπειτα θα γίνω για μας αστέρι που λάμπει
Το σήμερα είναι μάχη, το αύριο δεν μας νοιάζει
Στο μυαλό του δολοφόνου σκοτώνει για να παράγει
Είναι το Φι Βήτα city το σπίτι παίρνει φωτιά
Έχουμε κάψει όλο το κάμπο φέτος δε βγαίνει σοδειά
Ξέρεις κάτι;
Το μίσος μου τροφή γι' αυτό δε βλέπω μόνο αγάπη
Στο χώμα που πατάς θα γίνω νάρκη
Κι έπειτα θα γίνω για μας αστέρι που λάμπει
Είπα και έπειτα θα γίνω για μας αστέρι που λάμπει
Το σήμερα είναι μάχη, το αύριο δεν μας νοιάζει
Στο μυαλό του δολοφόνου σκοτώνει για να παράγει