Βήματα πάνω σε καπνούς και διάφανα κρίνα Απλά χαζεύω το κενό δεν θα πέσω μαζί σας Ξυπνάω τη νύχτα σε ιδρωμένα σεντόνια και πίκρα Φοράω το φούτερ κατεβαίνω στο κέντρο για χρήμα Πίνω δυο ρο πριν φύγω και δεν το παίρνω μαζί μου Πολλοί κοιτάνε και δεν ξέρω τι θέλουν αλήθεια Καθώς τα κτίρια από πάνω μου χτίζουν αψίδα Γίνεται ασπίδα κι έτσι ακτίνες του ηλίου δεν μπήκαν Έτσι ο καθένας μας κοινός Περιπλανιέται στην πόλη νεκρών Να βγει στο ψέμα Kαθένας μυστικά δεν κρατάει καλά κρυμμένα Σαν να ξέρει τη γλώσσα θεών Και να φοβάται παριστάνει έναν άλλο εαυτό Ποτέ δεν πέφτω γαμημένοι και ας παραπατώ Ας μπω στο θέμα, μεσάνυχτα πόδια κομμένα Τι κι αν με βάλετε σημάδι το χέρι σας τρέμει Και αυτός ο κύκλος δεν τελειώνει γιατί έτσι βολεύει Mετά απ' το τέλος κι εν αρχήν μην τη βλέπετε κάποιοι Απλά σου γάμησα τη μάνα δεν έγινε κάτι Δεν είναι μπλέξιμο, ξέρω τα μέρη δεν παίζει δέσιμο Όλα δικά μας είναι, μαλάκα δικό σου φταίξιμο Αυτό είναι δήλωση Χτυπά το φως της πανσελήνου Το χλωμό μου πρόσωπο σαν δυνατή βροχή Έπαιξα κι έχασες Για λίγο πέρασα κάτω απ' το σπίτι σου Τα φώτα ήταν κλειστά μάλλον δεν είσαι εκεί Πήρα τηλέφωνο ένα φίλο Δεν το σήκωσε ποτέ, μάλλον δεν είναι εκεί