Με τεχνικές kung fu
Πολέμου μηχανές είμαστε
Έχω τον νου μου στη φου και τη φου στον νου μου
Το χρώμα τ' ουρανού, κι αυτό του πρόσωπού μου ενώνονται
Χαμόγελα παγώνουνε
Ο μάγος κοιτάζει τη πόλη
Καθώς παραπατάει μεθυσμένη, καθώς αργοπεθαίνει
Το μάτι του μεγάλου μου αδερφού, επάνω σε κολόνες
Κάποια σκάνδαλα δε μαγνητοσκοπούν
Υπουργούς να φουντάρουν απ' τον έκτο στον ακάλυπτο
Εννιά εδώ κι ένα δεκάλεπτο
Κάθε κυβέρνηση που αποσκοπεί σε διάλογο, είναι αστεία
Σκάω και φτύνω βία
Κοινωνία, μία δε δίνω, μα θεομηνία
Της θύελλας στη Gotham αναιμίας
Σε κάθε πουτάνας γιο πολιτικό κι αστυνομία
Κάτι φίδια που έχουν υπηρεσία και
Κρύβονται πίσω από προσωπεία με θηρία
Έχω τη θεραπεία κι είναι επωνυμία
Ταινία με κομμένα καρέ καμένα και λάθος το συμπέρασμα
Μέσα απ' τη κόλαση το πέρασα
Έλα μαζί μου στο ταξίδι μου
Να σε ξεναγήσω μέσ' στο σπίτι μου
Σταγόνες βροχής που κοιτάν' τη λύπη μου
Την υγρασία μη φοβάσαι
Είναι ο μόνος φίλος που τα βράδια σε κοιτά καθώς κοιμάσαι
Ό,τι μαραίνεται λένε πεθαίνει
Εδώ που οι δαίμονες αρχίζουν να ρωτούν το τι συμβαίνει
Πέφτει κάτω, κι ό,τι πέφτει κάτω κάποτε ανεβαίνει
Κουβέντα εσώκλειστη που στη καρδιά μου μένει
Ανεμοθύελλα οι σκέψεις μου
Τόσο που αν στις πω θα έχεις πρόβλημα στις σχέσεις σου, σκέψου το
Είναι ωραία στον παράδεισο
Προτίμησα τη κόλαση, γιατί μου 'δωσε τρίτη όραση
Κι όσοι βρεθούν απέναντί μου, κόβονται απ' τη προσπάθεια
Το χειρότερο πράγμα είν' η ημιμάθεια
Δες το κάτι σαν μάστιγα και κρίνε απ' τα τετράστιχα
Ούτως ή άλλως από πάντα υπήρχε αστάθεια
Είναι το mad house
Πληρωμένοι δολοφόνοι του Arkham
Εμπόλεμη ζώνη εκ γενετής
Αέρια στην ατμόσφαιρα υπνοτίζουν BDCs
Είναι αστεία, απλά κάνω practice για το Bong το 3
Είναι νόσος, φλέβα και πόνος μα το 'χω μάθει
Σιχαμένος, το ίδιο το σώμα μου μ' αποβάλλει, με πονά
Στο κελί μου η παράνοια δε χωρά, χαμογελά
Ένα χάπι κάθε μια φορά
Αποπνικτικά, zombie που πατάνε κουμπιά σε μαύρα κουτιά
Καλωδιωμένοι ηλεκτρονικά, εγκλωβισμένοι υποσυνείδητα
Το stress μου ανεβαίνει υπνοτικά
Το ζω παίρνοντας αγχολυτικά
Κι άλλη μια μέρα στο σπιρτόκουτο
Είπα να κρεμαστώ στην είσοδο μ' ένα καλώδιο, μα δε γαμιέται
Αφού δε πίνω κι είμαι όλο στο παρά πέντε
Κοίτα κάτω γιατί τα μάτια ψέματα δε λένε
Έχουμε πόλεμο, πριν απ' το 2000 το φημολογώ
Ηλεκτρίζω κι ό,τι γράφω δεν αποστηθίζω
Mr. Freeze διακίνα το υλικό μας πιο νωρίς
Φάκελοι του Arkham σε μέρη κλειδωμένα κι ασφαλείς
Σου σβήσανε τα νιάτα, σου φόρτωσα προβλήματα
Τη φάτσα του μαλάκα ή μια μάσκα για να κάνεις νύχτα πιάτσα
Από τη γέννα σου στη κάσα, του κλότσου και του μπάτσου
Δίχως να πάρεις ανάσα, πού πας με τέτοια φάτσα;
Τους πετάω από τη ταράτσα για ν' ακούσω το κτουπ
Παρέχω δημόσιο έργο, εξαφανίζω τους φλου
Όπως τα σπόρια από την φου και το άγχος απ' τον νου
Κάνω κάτι που δε κάνεις, γενικά είμαι αλλού
Σκατά δε θέλω, τίποτα δε θυμάμαι και δε ξέρω
Υποφέρω, κλεισμένος μέσα σ' αυτό το μπουρδέλο
Δεν έχω ιδέα τι μου γίνεται, πως το ελέγχω
Πως τ' αφήνω ανεξέλεγκτο, πως το χάνω και πέφτω
Πως σώνομαι τελευταία στιγμή, το ίδιο story βλέπω
Κι έχω φτιάξει από πακέτα ένα τεράστιο πακέτο
23:25, σβήσ' τα φώτα, ακόμα μπόχα
Κι έχω τα προσόντα να σε κάνω ρόμπα
Άκου βρώμα, το αστείο σταματά σε κάποιο κώμα
Και τελειώνει μέσ' στο στόμα σου αφού τα δώσεις όλα
Καρμανιόλα, μόνος μου και γύρω νεκρά όλα
Είν'ο χώρος μου, λεκανοπέδιο Αττικής, καριόλα
Yah, δίχως αθωότητα στο βλέμμα του
Βγαίνει το έμβρυο και τρώει τη μητέρα του
Όλα ψυχρά είναι μέσα του
Αν δεν πεθάνει, εκείνοι είπαν πως δε θα σωθούν
Πες μου ποιος νοιάζεται και τι να λέει
Όταν μέσα σου το δικό μας δηλητήριο ρέει, ay
Ε, τί να φταίει; Που ξέρουμε το rap και σε καίει
Μείνε εκεί δε σε παίρνει
Πες μου, τί δε καταλαβαίνεις; Αιμοδιψώ
Το λαιμό σου βλέπω και με αρρωσταίνεις
Ο θάνατος έβγαλε το παιδί του βόλτα, ψυχές παίρνει
Μπροστά σου να με δεις δε σε συμφέρει