Παιδί κλειστό έμενα στο διάλλειμα μέσα
Καθηγητές και μαθητές δεν ήξεραν για μένα
Δεν με ένοιαζε και τόσο να περάσω το σχολείο
Όσο με ένοιαζε να μην έχω άγχος κάθε μέρα
Μελαγχολικός σαν βροχερή Δευτέρα
Με έναν σιωπηλό αδερφό και έναν παράξενο πατέρα
Έχω έναν άγγελο προστάτη για μητέρα
Και προσπαθώ κάθε νύχτα κάπως να τα βγάλω πέρα
Ρε ποιά λεφτά και ποιά καριέρα μου λες?
Αυτά με νοιάζουν?
Με νοιάζει οτι έχει μείνει στο χθες
Κάνω τον στίχο μου αντίδοτο να κλείνει πληγές
Έκανα πέτρα την καρδιά μου δίχως υπερβολές
Ξέρω τον δρόμο μου καλά δεν με μπερδεύουν στροφές
Είδαν τα μάτια μου πολλά συγκατοικω με το στρες
Θυμάμαι βία μες στο σπίτι
Ουρλιαχτά και φωνές
Είμαι σκοτάδι εγώ δεν είμαι ο ήλιος που θες
Ήτανε δύσκολο να κάνω μια αρχή Είχα τόσα πολλά να πω αλλά σιωπή
Τώρα είμαι εδω τα μοιραζόμαστε μαζί
Όσα ξεχνάω μου τα θυμίζει η βροχή
Το πρώτο μου crew στα 13
Τα πρώτα μου freestyle στην πλατεία
Η πρώτη μου ηχογράφηση ήτανε στα 14
Ο πρώτος μου έρωτας η πρώτη μου αλητεία
Θυμάμαι είχα άλλα στο μυαλό μου δύσκολα συγκεντρωνόμουνα
Χανόμουνα συχνά πολύ με παρασέρναν σκέψεις
Και κάτι με έψηνε να πάρω το στυλό μου
και να γράψω ολα αυτά που δεν με νοιάζει αν θα πιστέψεις
Βρήκα το χάρισμα στο να συνθέτω λέξεις
Κάνω τραγούδια ψυχολογικές πιέσεις
Αγριολούλουδο μοναχικό παρέα με του χειμώνα τις διαθέσεις
Είμαι αγκάθια μην με αγγίζεις θα πονέσεις
Κουβαλάω βάρη αλλά προχωράω
Με δύο μελανιασμένα πόδια αλλα προσπαθώ
Έχω ενα στόχο πιο νωρίς δεν σταματάω
Γράφω σκοτάδι επειδή δεν είδα φως
Η κασέτα με τα πρώτα μου βήματα
Δυο μάτια που περίμεναν προβλήματα
Όνειρα ταπεινά αθώα παιδικά αισθήματα
Ο άνθρωπος αλλάζει άμα θέλει είναι θεός