Εγκεφαλική πλύση, πρόσωπα χωρίς ονόματα
Κουβαλάν αριθμούς που επιλέγονται στη τύχη
Ακολουθούν πορεία στην ομίχλη
Φλόγα παγιδευμένη σε ένα σώμα χρώματα παντού και στίχοι
Ήρθα απ' την κόλαση δολοφόνος
Εκπαιδευμένος σε κινούμενους στόχους από απόσταση
Έχω ξεκλειδωμενο το τελευταίο επίπεδο της όρασης
Άγνωστες εικόνες και ήχοι
Είναι η ώρα που, θα βάλω το σακάκι μου
Να βγω για τσάρκα με την νεκροφόρα μου
Οι άκρως αυστηρά απαγορευμένες ερμηνείες
Που κρύβονται μες τα λόγια μου
Αποτελούν το κλειδί για τις πύλες τις αβύσσου
Όπου και να σαι εμφανίσου
Μπορώ να ζήσω μέσα σου όμως όχι μαζί σου
Το άγγιγμα του δαίμονα σκοτεινή ηδονή καθώς
Χαϊδεύει με τα μακριά του νύχια το κορμί σου
AOKIGAHARA με θέα δέντρα και βράχους ευχή και κατάρα
Αυτοκτόνα η ώρα που κλείνουν τα μάτια
Για πάντα αγκαλιά με τη σιωπή του δάσους
Μελοθανατοι στεγνοί από συναισθηματα βαδίζουν προς το θάνατο ψυχραιμα
Καθοδηγούμενοι από το μαυροφορεμένο τύπο και έχουν δεμένα τα μάτια
Να μην νιωθουνε και να μην βλέπουν τίποτα
Ότι είναι να γίνει ας γίνει σήμερα
Γράφω ότι βλέπω τρύπιος, φωτίζουν τον ουρανό πυροτεχνήματα
Μια νύχτα που δεν τελείωσε ποτέ θύτες και θύματα
Χημείες και έρωτες χωρίς αισθήματα
Μπήκε;
Αλλάζω μορφές και χαρακτήρες
Κάνω κύκλους γύρω απ' τη Σελήνη σαν του ρολογιού τους λεπτοδεικτες
Δεν το πίστεψες ποτέ για αυτό δεν είδες
Τα μυστικά στις απόκρυφες τελευταίες σελίδες
Του πιο σκοτεινου βιβλίου στο πατάρι
Πισω-πισω σε ένα σκονισμένο κουτι με αλυσίδες
Αργότερα μετά τη μάχη μονομάχοι ήταν νεκροί
Και η καταιγίδα θα ξεπλύνει τις ματωμένες ασπίδες τους
Αλήθεια ή μύθος, αρχιδι ή φίλος
Είμαι ότι κρύβεται πίσω απ' το γρίφο
Ιός τεχνητός Σαν καρκίνος στο τέλος χαμένος ή θρύλος;
Σταυρωμένος ανάποδα ζω την φρίκη μου
Πρήζονται οι φλέβες μου, αιμορραγεί η μύτη μου
Τηλεμεταφορά AOKIGAHARA γαμιέται ο κόσμος δεν τα βρήκαμε ποτέ
AOKIGAHARA με θέα δέντρα και βράχους ευχή και κατάρα
Αυτοκτόνα η ώρα που κλείνουν τα μάτια
Για πάντα αγκαλιά με τη σιωπή του δάσους