Ελεύθερος σαν λύκος Γυρνώ με τρελαμένους amigos μεσα στο πλήθος Ο χρόνος λίγος Έμοιαζε γρίφος Πως θα 'μενα για μένα άνθρωπος κι όχι ηλίθιος Και σταθερός στη θέση μου σα λίθος Πως θα 'μενε αγνός ο κάθε στίχος Βαθιά από το στήθος Ελεύθερος κι αυτός σαν να 'ναι λύκος Που ουρλιάζει στο ημίφως Μ' αγριεμένο ύφος Ή μήπως Θα 'πρεπε να πεθάνει κάθε λίγος Ή τύπος Που κρύβει μέσα του μονάχα ψύχος Συνήθως Αυτοί που αναπτύσσονται σαν φύκος Κόβονται και γκρεμίζεται ο μύθος Μπορώ να πω σιχάθηκα το ανθρώπινο είδος Ρουφιάνοι και μουνόπανα που τους αξίζει τύφος Κάθε άνθρωπος είναι ίσος Με ίσους και ίσως Ελάχιστοι έχουν μέσα τους λίγη ανθρωπιά και ήθος Για αυτό και μελαγχόλισε της μουσικής μου ο ήχος Ο κάθε στίχος χτύπος Να σπάσει της κακίας το τοίχος Αδέσποτο σκυλί ένας κοινώνικος ρύπος Σπασμένος με το κόσμο σου μοιάζει ο κάθε κρίκος Καλύτερα μονάχος μου μα ελεύθερος σαν λύκος