Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce
Nie myślę co było, bo strach myśleć, że
Zabiłam tą najlepszą mnie
I mniej ludzi wokół, przyjaciół też mniej
Mówiłeś, "Nie musisz ich mieć" (nie-e)
I ciągle padało, czekałam na gest
Że to wszystko ma jakiś sens (sens)
Ty brałeś tak dużo, a ja z każdym dniem
Nakładałam puder na gniew...
I tak na części, na miliony mnie...
Rozpadam się i czuję, że mi dobrze, że okej
Nie potrafiłam uciec ani też polubić się
Przeprosić siebie chcę
Ale za późno jest
Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz (chcesz)
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce
Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz (chcesz)
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce
I znów rzeczywistość dała się znieść
Śniadaniem zagryzałam stres
Nic nie chciałeś widzieć, rzucałeś, "No weź"
"Każda by chciała tak mieć" (nie-e)
I znów zaplątana wpadałam jak w sieć
Jak robot mówiłam, "Okej" (okej)
Kochałam, pragnęłam, sklejałam swój dzień
By nocą znów rozpadać się
I tak na części, na miliony mnie (mnie-e)
Rozpadam się i czuję, że mi dobrze, że okej
Nie potrafiłam uciec, ani też polubić się (się)
Przeprosić siebie chcę (chcę)
Ale za późno jest
Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz (chcesz)
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce
Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz (chcesz)
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce
Nic więcej (nie-e)
Za dużo chcesz
Bo wszystko co umiesz
To łamać moje serce