Madarixatik itsas aldera jarri zentzu denak adi, Isiltasunez edertu zara auskalo zenbat gizaldi, Otsoentzako larre malkarrak Azkonar eta saikabi, basapiztien maltzurkeriak Eta gautxorien hegaldi ez nau harritzen Dohain bitxiko artista izana Sakabi. Gau oskarbiko ihintzak bustirik, egunsentiko lorea. Izarraitzetik iristen zaio paregabeko aidea. Attolan behera sartuz gero Horra infernu bidea, Zulo barrengo magia horrek badu indarra ordea, Susmatzen dugu zerua ere badela bertan gordea. Naturak berak sorgindutako ingurumari salbaia, Akelarretan murgil litekeen paregabeko paisaia, Berdetasunik galtzen ez duen Pago lizarren usaia, Oraindik inork ez dizu ostu Bihotz taupada lasaia, Zure altzoan ikutzen dugu Zorionaren sabaia.