Τί τονε ζηλεύεις, Βέργω μ', τί τονε ζηλε-νε-ύεις Τον ψηλόν τον ά-ν-άντρα, και τον ακαμά-να-τη Πο 'σπερνε το χρόνο, Βέργω μ', πο 'σπερνε το χρό-νο-νο Πο 'σπερνε το χρό-νο-νο, ένα σκιάδι σπό-νο-ρο Κι έκλαιε κι οδυρόταν, Βέργω μ', κι έκλαιε κι οδυρό-νο-ταν Πώς θα το θερί-νι-σει και θα ντ' αλωνί-νι-σει Η καλή γυναίκα, Βέργω μ', η καλή γυναί-νε-κα Αυτή θα ντο θερί-νι-σει και θα ντ' αλωνί-νι-σει Αυτή θα ντο θερί-νι-σει και θα ντ' αλωνί-νι-σει