Κάτω στον άγριον τον αγρό, στον άγριον καλαμιώνα
Κάουρας εδρακόντεψεν και τρώει τους αντρειωμένους
Τρώει τον μαύρον του Φωκά, τρώει τον Νικηφόρο
Τρώει τον Εφτατράχηλον που τρέμ' η γης κι ο κόσμος
Κι ο βασιλιάς σαν το 'κουσεν πολύν του κακοφάνη
Χαπάρια και μηνύματα στον Κωσταντίνον πέμπει
Έλα, για έλα, Κωσταντή κι ο βασιλιάς σε θέλει
Κι όσον να πει, Σας 'φήνω γεια, πιάνει τα χίλια μίλια
Κι όσον να πούσι, Στο καλό, στου βασιλιά την πόρτα
Γεια σου, αφέντη βασιλιά, σαν τι 'ναιν που με θέλεις
Αν είναι για τον πόλεμον να πιάσω το σπαθίν μου
Κι αν είναι για το γλέντισμαν να πιάσω το λυρίν μου
Βρε σκύλε, σκύλε Κωσταντή, σαν τι 'ναιν που μου λέεις
Κάτω στον άγριον τον αγρό, στον άγριον καλαμιώνα
Κάουρας εδρακόντεψεν και τρώει τους αντρειωμένους
Τρώει τον μαύρον του Φωκά, τρώει τον Νικηφόρο
Τρώει τον Εφτατράχηλον που τρέμ' η γης και ο κόσμος
Κι όσον να πει, Σας 'φήνω γεια, πιάνει τα χίλια μίλια
Κι όσον ν' ακούσει, Στο καλό, στου κάουρα την τρύπα
Κι ωσάν τον είδε ο κάουρας χαρές που τες παθαίνει
Να μπούκωμα 'πού το πορνόν και για το μεσημέρι
Και τα 'λιοβασιλέματα να φάω να χορτάσω
Ψόφον να φάεις 'πού το πορνόν, στρόφον το μεσημέρι
Και τα 'λιοβασιλέματα να φάεις το μαχαίρι
Επιάστησαν ο Κωσταντής κι ο κάουρας αντάμα
Κι όπου έπιανεν ο Κωσταντής τα κόκαλα ετσακούσαν
Και όπου έπιανεν ο κάουρας γαίματα εξετσιντούσαν
Κι ο Κωσταντής τα χρειάστηκεν του Αϊ-Γιωργιού φωνάζει
Αϊ μου Γιώργη 'φέντη μου, καλέ μου καβαλάρη
Την χαρην που μου χάρισες κάουρας θα την πάρει
Βρε σκύλε, σκύλε Κωσταντή, τον κάουρα φοάσαι
Βγάλε το μαχαιράκι σου 'πού τ' αργυρόν φηκάρι
Και κάρφωσε τον κάουραν 'πού κάτω 'πού τ' αφάλι
Βγάλλει τ' αργυρομάχαιρο 'πού τ' αργυρόν φηκάρι
Κι εκάρφωσε τον κάουραν 'πού κάτω 'πού τ' αφάλι
Και 'πού το πανωπέτσιν του έκαμ' ένα τσαντίρι
Κι εκάλεσεν τον βασιλιά μαζί με τον βεζίρη