چو اسیر دام توام رام توام ای محرم رازم منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز و گدازم ای فتنه بکش یا بنوازم چو اسیر دام توام رام توام ای محرم رازم منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز و گدازم ای فتنه بکش یا بنوازم بی گناهم بده پناهم کز موی تو آشفته ترم کن نگاهی به خاک راهی ای سایه ی لطفت به سرم بی گناهم بده پناهم کز موی تو آشفته ترم کن نگاهی به خاک راهی ای سایه ی لطفت به سرم چه کنم عشقی غیر از تو نخواهم بخدا محنت ریزد زنگاهم امیدم کو جدا از او پرپر شده ام خاکستر شده ام آزارم کن چو چشم خود بیمارم کن من زجفایت دلشادم از غم عشقت خرسندم از همه عالم بگسستم تا که به مهرت پابندم عشق و امید صفایی ای عشق من چه بلایی کی ز وفا جانب ما بازآیی چو اسیر دام توام رام توام ای محرم رازم منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز و گدازم ای فتنه بکش یا بنوازم .