Άνθρωποι, αιχμάλωτοι στη γωνιά του κελιού τους,
άοπλοι, ευάλωτοι στα πυρά του εχθρού τους,
ένοπλοι φρουροί, πάνοπλοι, άτρωτοι,
πανέτοιμοι να χτυπήσουν ή να σκοτώσουν, απάνθρωποι.
Έτοιμοι για χρήση πυρών, άνοιγμα πληγών,
κλείσιμο λογαριασμών από κυνηγούς κεφαλών,
όπου το κράτος έχει βάλει σαν σκοπευτές ελεύθερους,
πατάνε τη σκανδάλη μα δε φαίνονται, προσέχτε τους,
ανάμεσά μας είναι, κρύβονται με καμουφλάζ,
αντίδραση το μόνο σαμποτάζ,
Αθήνα το κελί της Ελλάδας, Ελλάδα κελί της Ευρώπης,
η Ευρώπη Αλκατράζ, στο Πανόπτικον επόπτης.
Προχωράς ή σταματάς, η καταδίωξη αρχίζει,
σπάμε κάμερες, πέτρα και ρίψη, να η πρώτη λήψη,
καλυμμένα τα πρόσωπα, πάμε, δεν υπάρχει λήξη,
ούτε ρουφιάνος δημοσιογράφος για να το καλύψει.
Απόδραση απ' το Αλκατράζ,
κινηματογραφικά πλάνα, το τέλειο μοντάζ,
το σχέδιο, ένας χάρτης στο σώμα μου τατουάζ,
ένα πράσινο μίλι, μετά ο κόσμος είναι για μας.
Απόδραση άπο το κελί,
τετράστιχα στον τοίχο του δωματίου,
το μυαλό μου, το μυαλό σου, η πιο σκληρή φυλακή,
φεύγω, παίρνω το εξπρές του μεσονυχτίου.
Pure Form:
Τους διώχνει η μουσική, όπως κάνει με τους αδύναμους η Γη,
όντως φτάνει το τέλος, γύρω μου σιγή και πουθενά εσύ,
κι εγώ εδώ, κι αυτό άλλο ένα που κατέθεσα ψυχή.
Δρόμος κρύος, έξω βρέχει, βαρύς χειμώνας,
ότι απέρριψαν αυτοί, εμείς το κάναμε δικό μας,
αναγκαίο να μη διστάζουμε,
γιατί όχι,
αφού στο τέλος της μέρας δε μας έχει μείνει κάτι για να χάσουμε...
μόνο μια ιδέα που ο καθένας μας φορά,
κι αν την πουλήσεις πια δεν πιάνει και πολλά στην αγορά,
επενδύσαμε και μεγαλώσαμε γύρω από κάτι
που μας έκανε φορείς ενός πρότυπου κάλπικου.
Αγάπη, ένας για όλους, όλοι υπέρ του ενός,
μα η αγάπη δε γεμίζει πια το πιάτο κανενός,
κι αν αγαπάς δε σε καταλαβαίνουν σα να 'ναι η πρώτη τους,
μα η αγάπη μαλάκες δε χρειάζεται υπότιτλους.
Οι αξίες που κρατάς θα σε κρατήσουν πίσω,
δεν υπάρχουν αξίες, υπάρχει μόνο το γκρίζο,
σκάψαν βαθιά τις θάψαν, από πάνω ρίξαν χώμα,
αποχώρησα, δεν είναι σαν αυτούς η Αγνή Φόρμα.
Απόδραση απ' το Αλκατράζ,
κινηματογραφικά πλάνα, το τέλειο μοντάζ,
το σχέδιο, ένας χάρτης στο σώμα μου τατουάζ,
ένα πράσινο μίλι, μετά ο κόσμος είναι για μας.
Απόδραση άπο το κελί,
τετράστιχα στον τοίχο του δωματίου,
το μυαλό μου, το μυαλό σου, η πιο σκληρή φυλακή,
φεύγω, παίρνω το εξπρές του μεσονυχτίου.