Κι αφήνω γραμμές σε βαρύμπιτα,
προσεύχομαι για σένα,
ευλογημένος ο ρυθμός μου, νιώσε τη βαρύτητα,
μάθε τον κώδικα, για ν' ανοίξει η πόρτα, μίλα βρώμικα,
κράτα χαρτάκια κι άσε τα υπόλοιπα.
Έχω τη θέα, την παρέα, έχω το φου,
έχω το λόγο,
πρόσωπο στο δρόμο και πατάω παντού,
δεν έχω πια τον άγγελό μου, πέταξε αλλού,
μα δεν πειράζει, έχω αγάπη κι ελεύθερη ψυχή αετού.
Και πετάω πάνω από την πόλη μου,
κοίταξα την ώρα κι έγραφε δύο και κάτι το ρολόι μου,
κι από το στόμα μου στιχάκια με πάθος,
κι από το μάτι κυλάει το δάκρυ
γιατ' είμαι πάλι κάπως, κι ας είμαι βράχος,
ραγίζω στο βάθος,
γιατί η καρδιά δεν παίρνει φάρμακο αν την πληγώσει κάποιος,
κι αν ξημερώνει κι ο μορφέας ήταν σκάρτος
και δεν ήρθε, τότε γράψε μου κάτι δώσε μου αγάπη.
Αργά το βράδυ,
πάλι βγάζω από τον πάτο της καρδιάς μου,
τα συναισθήματά μου σ' ένα πιάτο,
ένα χαρτί, είναι καυτό, είναι φρέσκο, είναι γεμάτο,
πάρε μια γεύση κι ακολούθησε το γάτο,
πάρε μια θέση στην καρδιά μου, πάνω ή κάτω,
και βάλε εκεί το θρόνο σου, διάλεξε το δρόμο σου,
μυρίζει το άρωμά σου, δε χάνομαι έτσι απλά,
δε νιώθει όμορφα η βασίλισσα χωρίς βασιλιά.
Ο κύριος άρρωστος,
φυσάει αγάπη στον αέρα, είμαι κοντά σου,
καθημερινά περνάω απ' τη γειτονιά σου,
κλεφτά θα μπω απ' το μπαλκόνι σου, φαντάσου,
μα η λογική με πνίγει και μου λέει: στάσου.
Κι αν με πετύχεις να μου πεις: γειά χαρά,
ξέρεις οι θρύλοι δεν πεθαίνουν, το κεφάλι έχουν ψηλά,
νιώθω ό, τι γράφω μα δεν τα βάφω μαύρα,
δείχνω πως οι δρόμοι μεγάλωσαν έναν άντρα.
Άσαρκος, Hatemost:
Ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
κάνε τα πάντα τ' όνειρο δικό σου,
ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
και βρες τον Δαίμονά σου ή τον Άγγελό σου.
Ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
κάνε τα πάντα τ' όνειρο δικό σου,
ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
και βρες τον Δαίμονά σου ή τον Άγγελό σου.
Μέσα στην καρδιά μου, τα σκοτεινά μυστικά μου,
τροφή για τον Δαίμονά μου, ακολουθεί τα βήματά μου,
ποτέ του δε χορταίνει,
μπορεί να με παρακολουθεί σα να 'ναι η σκιά μου,
με τρελαίνει και σβήνω τα φώτα και το στομάχι μου σφίγγει,
σε μέρη πάλι ταξιδεύω και ζωντανεύω τη φρίκη,
πηγαίνει πάντα κόντρα, στη λογική μου,
τη ρίχνει και με κάνει να τον θέλω δίπλα μου,
να μη θέλω να φύγει.
Γράφω, υπάρχει και υπάρχω,
κάνω τη σκέψη λόγο,
μα δε φτάνει να ξεσπάσω μαζί του,
με κλείνει κάπου, απέναντι καθρέφτης,
κοιτάζω τη ματιά του,
στα μάτια τα δικά μου, που δε βλέπεις.
Συναισθημάτων κλέφτης,
ειν' εκείνος που του δίνεις την αγάπη,
κι απολύτως τίποτα πίσω δεν παίρνεις,
κι εσύ εκεί που κοιτάς πηγαίνεις κι όπου και να πας,
όπου σε πάνε δεν πάμε και πάμε πίσω,
αντέχεις, αντιμετώπισε τον εσωτερικό σου κόσμο,
βρες και δες τον εαυτό σου, ξανά στην οδό σου,
πόστο κατασκόπου κανενός, μες στο μυαλό σου,
μην αφήσεις και να μην ξεχνάς κάνε το δικό σου.
Ναι, ναι, εσύ και το μυαλό σου, συγκεντρώσου, απογειώσου...
Βήτα Πεις, βρες τον Δαίμονά σου ή τον Άγγελό σου.
Άσαρκος, Hatemost:
Ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
κάνε τα πάντα τ' όνειρο δικό σου,
ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
και βρες τον Δαίμονά σου ή τον Άγγελό σου.
Ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
κάνε τα πάντα τ' όνειρο δικό σου,
ελευθερώσου, ερωτεύσου, αγάπα για πάντα,
και βρες τον Δαίμονά σου ή τον Άγγελό σου.