Ορατότης μηδέν, στον τόπο που ρε men,
δε βλέπω, δε νιώθω καν τους mcs τι λεν,
κοζάρω γλώσσες που δεν καιν,
δάχτυλα που δεν νιώθουν καν το βινύλιο και δε σκρατσάρουν,
δεν υπάρχουν beat makers, ντόπα styles men,
κλεμμένα beats και κλεμμένα ρεφρέν,
μηδέν ψάξιμο, μηδέν κι υπό το μηδέν,
είστε μυρμήγκια έτσι μου μοιάζετε,
ενώ μοιάζω με Big Ben.
Όταν μιλώ εγώ, γράφω εγώ, κινώ εγώ, το στυλό,
ό, τι νιώθω εγώ, γράφει, εμένα εκπροσωπώ,
το εκατό τοις εκατό, στο mic εγώ, μυαλό,
καρδιά και σώμα λειτουργία όταν το γράφω.
Κάθε βήμα είναι πλήγμα, ομάδα απ' την Αθήνα,
ρίχνω rappers δίχως Πι, Άλφα, Θήτα, Όμικρον, Σίγμα.
Η μουσική μας είναι στίγμα,
γράφω για τους λίγους κι ας μην παίζω μες στο mad,
γάμα το κύμα.
Big pen βγάζει μελάνι κι αφήνει πίσω νεκρούς,
βασιλιάδες πάνω σε ρυθμούς,
αυτό που ακούς έχει στάμπα την εξέλιξη,
κάτι σα φυτό που βγάζει συνεχώς καρπούς, men,
θέλεις υπάρχει, με θέληση γράφει παιδί πυρός,
στην παραγωγή των στίχων συνεχώς,
έτσι πάει μπροστά, ακριβώς έτσι δουλεύει men,
Street fighting στα μέτρα από Ryu και Ken.
Το 'βλεπα να 'ρχεται φωτιά, στον πυρήνα φωτιά,
να θυμίζει φλόγα, δυνατό σα γροθιά.
Πάντα στεκόμουνα μόνος στα δυο μου πόδια,
αντίθετα με πένες που λένε μονάχα λόγια.
Φορτσάτος άνετος μιλώ καθώς το πάθος,
δε μας εγκατέλειψε, στέκω βράχος,
ζωντανός στο 'πα, πως πας λάθος,
στο βάθος το κράτος,
μοιάζει φυλακή που σ' εγκλωβίζει μέσα τάφος.
Τώρα ορατότης μηδέν,
το φαινόμενο Βήτα Πεις,
σεισμικές δονήσεις, επιθέσεις μουσικής,
ώρα ορατότης μηδέν, ώρα να δεις,
τώρα ορατότης μηδέν,
το φαινόμενο Βήτα Πεις,
σεισμικές δονήσεις, επιθέσεις μουσικής,
ώρα ορατότης μηδέν, ώρα να δεις.
Η επιχείρηση μας δρόμος men και γάμα τη διακίνηση,
Βήτα Πεις δε μας κλείσαν τα μάτια, αυτό ειν' η είδηση,
μ' αυτό ολοκληρώνεται το έργο μας, η εκπλήρωση,
ο Γέροντας πήρε μορφή, κόσμε, αυτό ειν' αφύπνιση.
Και το 'δες να ανοίγει κόντρες, μάγκα το 'δες,
να γίνεται σπίθα και απ' τη στάχτη βγήκαν φλόγες,
την ώρα που η wack βιομηχανία φτιάχνει μόδες,
πουτάνες hip hoppers, με g strings και topless.
Από το χθες, στο σήμερα, ο αλήτης των ρυθμών,
γράφει στίχους,
η γνωστή χροιά γι' αυτιά ακροατών, ακόμη, που;
Στο δρόμο φυσικά,
ακόμη το κρατάμε δέκα στάσεις πιο ψηλά.
Όλοι μαζεύονται εκεί που ζωντανά,
οι Βήτα Πεις νταραβερίζονται με τη φωτιά,
εκεί που η αδρεναλίνη ιδρωμένη χαμογελά,
εκεί καίγονται οι μπάσταρδοι γιατί ο ρυθμός ξυπνά.
Αντιμετώπισε με ξένε αλλιώς απέφυγε με,
σε τετ α τετ, ένας μ' έναν σ' έχω, αλήθεια λέμε,
όσο για fans, που μιλάν για εμάς και κρίνουν τόσο γρήγορα,
Sorry ρε μαριονέτες που σας θίξαμε τα είδωλα.
Οι πένες μας ποτέ δε συμβιβάστηκαν miss,
κι αν κάτι ακούγεται μες στα cds, ευθυνόμαστε εμείς.
Αυτό που νιώθουμε γράφουμε και κανείς δε μας ελέγχει,
η αλήθεια μας, πουτάνες, θα ειπωθεί όπως κι αν έχει.
Βήτα Πεις, raps με ντόπα ρυθμούς,
πάντα ο νους χορεύει με την αλήθεια τ' ακούς.
Υπόγειες βόμβες για τους hardcore οπαδούς
της μουσικής που κάνει να τραυλίζουν μερικούς.
Εκπροσωπώ την Αθήνα με το στίχο μου,
να δω ανοιχτά μικρόφωνα γύρω μου,
το κοινό καθηλωμένο κρατώ
κι αναγκάζω δέκα groups να εμφανίζονται σ' ένα show.
Τώρα ορατότης μηδέν,
το φαινόμενο Βήτα Πεις,
σεισμικές δονήσεις, επιθέσεις μουσικής,
ώρα ορατότης μηδέν, ώρα να δεις,
τώρα ορατότης μηδέν,
το φαινόμενο Βήτα Πεις,
σεισμικές δονήσεις, επιθέσεις μουσικής,
ώρα ορατότης μηδέν, ώρα να δεις.