Μόνος βρέθηκα για μια φορά ακόμη
Προσπαθώ να ξεθάψω απ' το σκοτάδι αστέρια
Όταν κοιτάω ψηλά, βλέπω σύννεφα σκόνη
Μα τα μάτια δεν βλέπουν όλα όσα βλέπουν τα χέρια
Εκείνα ξέρουν μονάχα να δακρύζουν κρυφά
Όταν κοιτάνε τα δικά σου να βουρκώνουν
Απ' την άλλη τα χέρια δημιουργουν αγκαλιά
Κι όσα βλέπουν τα μάτια με μανία τα σκοτώνουν
Κάποτε είπες, με τον ήλιο πως μοιάζω
Και με το γέλιο μου τον κόσμο φωτίζω
Συγχώρεσέ με αν καμιά φορά σκοτεινιάζω
Στους μαλάκες χαμόγελα δυστυχώς δεν χαρίζω
Εσύ μ' έμαθες να δίνω στον κόσμο αγάπη
Μ' αυτός με σπρώχνει να ξεχνάω τους τρόπους
Ίσως φταίω κι εγώ, που γυρνάω την πλάτη
Και κάθε μέρα σκληραίνω πιο πολύ με ανθρώπους
Που δεν ελπίζουν κι αγκαλιάζουν το ψέμα
Και μέρα με την μέρα με σκοτώνουν
Προσπαθώ τόσα χρόνια να μην ξεφύγω απ' το θέμα
Μα τα μυαλά μου για πάντα θα μ' απογειώνουν
Μήπως φταις κι εσύ, που με είπες ποιητή
Και μ' αγάπησες πιο πέρα απ' την ζωή σου
Μήπως φταίει κι αυτός, που απο όταν ήμουνα μικρός
Σκότωνε μέρα με την μέρα την ψυχή σου
Και τα σκοτάδια, που 'ναι μες στην καρδιά μου
Με σπρώχνουν ολοένα προς το φώς
Για να αγγίξω, έστω και ξυστά τα όνειρά μου
Έτσι όπως μ' έμαθες σκληροπυρηνικά ρομαντικός
Δε βαριέσαι, μέχρι πότε θα ταλαιπωριέσαι
Να πιστεύεις στον εαυτό σου, όπως μου 'μαθες και εμένα
Να γελάς, να αγαπάς και προ πάντων μη ξεχνιέσαι
Πάψε να θεωρείς τα πάντα δεδομένα
Ή ακατόρθωτα, γεννήθηκες για να 'χεις όνειρα
Και τα όνειρα να ξέρεις δεν έχουν ηλικία
Την μια η ζωή σε σπρώχνει να επιπλέεις στα βαλτόνερα
Την άλλη όμως βουλιάζεις στην απέραντη ευτυχία
Και όταν ψάχνεις παραδείσους να κρυφτείς
Να θυμάσαι πως το φως το διακρίνεις στα σκοτάδια
Κι όταν ντρέπεσαι στους άλλους τι να πεις
Πες τους εγώ γέννησα ήλιους και φεγγάρια
Πες τους να 'ρθουν να με δικάσουν να τελειώνω
Διότι προκάλεσα και προκαλώ τον πόνο
Διότι ο πόνος ειν' συνέπεια της αγάπης
Που μπροστά της ακόμα και ο χρόνος ειν' σακάτης
Πες τους να 'ρθουν να μ' εκτελέσουν να τελειώνω
Διότι προκάλεσα και προκαλώ τον πόνο
Διότι ο πόνος ειν' συνέπεια της αγάπης
Που μπροστά της ακόμα και ο χρόνος ειν' σακάτης
Πες τους να 'ρθουν να με σκοτώσουν να τελειώνω
Διότι προκάλεσα και προκαλώ τον πόνο
Διότι ο πόνος ειν' συνέπεια της αγάπης
Που μπροστά της ακόμα και ο χρόνος ειν' σακάτης