Πονάω, όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπάω
Να δακρύζουν κι εγώ να στέκω σαν χαζός
Το μόνο που μου μένει τότε ειν' να τραγουδάω
Μπας και διώξει τα σύννεφα του ο γκρίζος ουρανός
Ξέρω τέτοιες στιγμές δεν ανέχονται τραγούδια
Κι ο καλύτερος γιατρός για όλα αυτά είναι ο χρόνος
Μα εγώ δεν έχω κέφι για στεφάνια και λουλούδια
Να θυμάσαι, ο πόνος είναι αγάπη κι η αγάπη είναι πόνος
Κι όταν ψάχνεις παραδείσους να κρυφτείς
Να θυμάσαι πως το φως το διακρίνεις στο σκοτάδι
Κι όταν ντρέπεσαι στους άλλους τι να πεις
Πες τους εγώ έχω καρδιά απο διαμάντι
Να γελάς, για να φωτίζεις την μαύρη μας ρουτίνα
Και να ξέρεις, οτι κάπου εκεί ψηλά
Είν' ένα αστέρι, που εμφανίζεται μια φορά το μήνα
Σε κοιτάζει στοργικά και κρυφά χαμογελά
Και μετά σιγοσβήνει, μα τα ίχνη του αφήνει
Έτσι όπως μόνο γνωρίζουν να κάνουν τ' αστέρια
Κι όταν μετά θ' απορήσεις τι να' χει απογίνει
Θ' αντιληφθείς πως το κρατάς στα δυο σου τα χέρια
Νιώθω ένα χρέος, συγγνώμη μα με πιάνει ένα ρίγος
Όταν βλέπω τέτοια πρόσωπα θλιμμένα
Ό,τι κι αν πω, ό,τι κι αν γράψω το ξέρω είμαι λίγος
Μα να ξέρεις στ' αλήθεια πως έχω πρότυπο εσένα
Κι ας μην σου το 'πα, αφου με ξέρεις καλά
Πόσο δύσκολα ανοίγω την ψυχή μου
Μόνο οι στίχοι σε μένα λειτουργούνε σωστά
Να ξέρεις πως θα' σαι για πάντ' αδερφή μου
Για πάντα δασκάλα κι αγαπημένη μου φίλη
Όσο μιλάμε να ξέρεις πως μου ανθίζει η καρδιά
Και μην αγχώνεσαι που πρέπει να καλύψω την ύλη
Μου αρκεί ένα χαμόγελο για να φύγω μπροστά
Να γελάς, για να φωτίζεις την μαύρη μας ρουτίνα
Και να ξέρεις, οτι κάπου εκεί ψηλά
Είν' ένα αστέρι, που εμφανίζεται μια φορά το μήνα
Σε κοιτάζει στοργικά και κρυφά χαμογελά
Και μετά σιγοσβήνει, μα τα ίχνη του αφήνει
Έτσι όπως μόνο γνωρίζουν να κάνουν τ' αστέρια
Κι όταν μετά θ' απορήσεις τι να' χει απογίνει
Θ' αντιληφθείς πως το κρατάς στα δυο σου τα χέρια
Να γελάς, για να φωτίζεις την μαύρη μας ρουτίνα
Και να ξέρεις, οτι κάπου εκεί ψηλά
Είν' ένα αστέρι, που εμφανίζεται μια φορά το μήνα
Σε κοιτάζει στοργικά και κρυφά χαμογελά
Και μετά σιγοσβήνει, μα τα ίχνη του αφήνει
Έτσι όπως μόνο γνωρίζουν να κάνουν τ' αστέρια
Κι όταν μετά θ' απορήσεις τι να' χει απογίνει
Θ' αντιληφθείς πως το κρατάς στα δυο σου τα χέρια
Να γελάς, για να φωτίζεις την μαύρη μας ρουτίνα
Και να ξέρεις, οτι κάπου εκεί ψηλά
Είν' ένα αστέρι, που εμφανίζεται μια φορά το μήνα
Σε κοιτάζει στοργικά και κρυφά χαμογελά
Και μετά σιγοσβήνει, μα τα ίχνη του αφήνει
Έτσι όπως μόνο γνωρίζουν να κάνουν τ' αστέρια
Κι όταν μετά θ' απορήσεις τι να' χει απογίνει
Θ' αντιληφθείς πως το κρατάς στα δυο σου τα χέρια