Φτύνουμε χωρίς χείλη, ανάμεσα απ' τα δόντια μας
Κοιτάμε και ξανακοιτάμε τα ρολόγια μας
Απογουητευόμαστε από τις υποσχέσεις
Ό,τι δεν βλέπεις δεν μπορείς να το παλέψεις
Καθρέφτες, καπνός και ποιος είναι ποιος
Ξυπνάω το πρωί γνήσιος μικροαστός
Να γυρίσω το γρανάζι σαν εργάτης καλός
Και να καταπιώ τα νεύρα μου πριν αντικρίσω φως
25 μεροκάματα, 2 ένσυμα το μήνα
Ξάνθη, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Έχω βλεφαρόπτωση από μια φασαρία
Έχω μάθει αραβικά απ' της Ροτόντας την πλατεία
Έχω έλλειμμα στο νοίκι μου, ζελατίνα στ' αρχίδια
Και καμία ελπίδα να μην είναι όλα ίδια
Ίσως τη βρω μια μέρα κι ίσως να 'ναι Δευτέρα
Και ίσως με τα ίσως αλλάξουμε τον αέρα
Ταξική δικαιοσύνη σε μια χώρα που σβήνει
Ακούσαμε ποινές σα στραγάλια να δίνει
Μια σφιχτοκώλα δικαστίνα που λάμπει σα φιγουρίνι
Και ποτέ της δεν αναρωτήθηκε για την ευθύνη
Πεθαίνουμε περήφανα σε λάθος τόπο
Άμα μπούνε μες το σπίτι μου θα πιάσω τ' όπλο
Θα 'χω το νου μου στο παιδί, μα δεν αρκεί το κλειδί
Πως θα του μάθω να περπατάει σε καμμένη Γη
Οι ελπίδες μας καήκανε κάποτε στην Αλεξάνδρεια
Τώρα δουλεύουμε με σύμβαση οχτάμηνα
Μπόμπες, σκόνες, κοτόπουλα μ' ορμόνες
Πόσους νομίζεις έχουμε ακόμα χειμώνες
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Και είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Δεν εμπιστεύομαι παρά τα δυο μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Και έχουμε μπερδευτεί για το ποιόν πρέπει να μισήσεις
Εμπιστεύομαι μόνο τα δυο μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Και έχουμε μπερδευτεί ποιά σκανδάλι να τραβήξεις
Καλό είναι;
Στελάρα να πω και το άλλο;
Πάμε;
Πάμε
Ο πιο μεγάλος τρομοκράτης ήτανε ο Χριστός
Μα δεν τον άκουσε κανείς κι ο κόσμος είναι σκληρός
Κυνομαχίες στο λιμάνι της Ραφήνας
Ποιος μπορεί να καταλάβει την ψυχή της Αθήνας
Χρεωθήκαμε γκανιότα από στοίχημα χαμένο
Και γω σε μια γωνία να πληρωθώ περιμένω
Μαγνητάκια στο ψυγείο και λογαριασμοί
Για να κελαηδάνε οι χορτάτοι για υπομονή
Αχ και να μην ήθελα ρε πουτάνας γιοί
Να γεράσω ήρεμος στο χρυσό μου κλουβί
Κρύο μέταλο, σφιχτά στους καρπούς
Για τους επικίνδυνους αντιδραστικούς
Κάτω απ' τα μπουφάν σωσίβια για τις μαχειριές
Εκρηκτικά σε τράπεζες και πολυεθνικές
Χαραμίζουνε τα νιάτα τους επιμελώς
Δεν τους κάνει η συνταγή του νοικοκυραίου
Αγαπάν τη σύγκρουση και κρύβονται στο φως
Γιατί ακραίοι τους φορέσανε τη μάσκα του ακραίου
Φίλοι μου απ' την άλλη, είναι καταδικασμένοι
Να ζούνε γελαστοί, αλλά να φεύγουν γελασμένοι
Δουλεύουνε τρεις μήνες, για να βγούνε ταμείο
Μα ονειρεύονται μια μέρα να βγούνε με το ταμείο
Χιούμορ εκατομμυρίων, συζήτηση για μπάλα
Ψιχοθεραπεία σε κουρία και μπιλιάρδα
Μια παλιά Lonsdale που πήρα με το κιλό
Φοράω στη προπόνηση εδώ και καιρό
Σώτο κράτα τους στόχους λιγάκι πιο λυγισμένους
Πίστεψε με περνάμε πιο καλά απ' τους βολεμένους
Δεν εμπιστεύομαι παρά τα δυο μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Και έχουμε μπερδευτεί για το ποιόν πρέπει να μισήσεις
Εμπιστεύομαι μόνο τα δυο μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Και έχουμε μπερδευτεί ποιά σκανδάλι να τραβήξεις