Jonathan kadar özgür artık
Gökyüzünden yere çakılmak için fazlasıyla yorgun, fazlasıyla buruk
Bugün hava bulutlu değil, yanaklarına değen benim
Doktorum değilsin artık, dikişler kabuk da bağlamaz ki!
Dik yokuşlar tükettik, bu kahır çift biletli
Sanki bir uçurumdan bu şehri izliyor gibiydim
Sendeledim, "Dur!" dedim, bir dakika düşün
Beceremezsen eğer yardım iste benden
Bu sessizliğe iz düşüm
Bu paragraflar hicran, ben benimle kal'cam
Başın dertte, tamam, sen de benle sabaha kal'can
Bir tütün yakıp gecenin kulaklarına as'cam
Sol cebimden fotoğrafını çekip yere bırak'cam
Tütsüler kitaplar ciğer pare pare
Şehre tütün sarar, ayıklamaz tane tane
Ölümler, yaşamlar, çocuklar, vapurlar
Aynı gökyüzünden öteye gidemeyeceğin bir yerde
On beşinde bir fidandı 21 yaşımda
Özgür bir dünya hayal etti 19 yaşında
En felaket dönemlerde olacak iş mi bu derken
Çelme yedim 27 yaşımda
Tutundu zamansız, parmaklarımsa saçlarında
Anlam arama asık yüz ve çatık kaşlarımda
Bir gece bir bankta suskunum, ne kadar sahici?
Tek yaşamak dahice, bozul'cak tüm ezberin
Sokaklarsa zemheri, aslında güneş var tepemde
Sırtımda çantam, kafamda cap'im üstümde montum
Belleğinden temizlen'cek durak ve caddeler
Ya bir gün görürsem, işte asıl korkum
Tüm görüntüler donuk, yüzümse silik
Köşe başında gördüm eski dostu, şimdi yitik
Kapitalizme yenik düşen duyguların bitik
Gidişler dakik, tamam, gelişler mi etik?
Rüyalardan kaçmak için uykusuz saatler
Daireler çizerdim yörüngende karşılıksız
Uykusuz geçen geceler yorgun, kof vaatler
Bir gün bir kriz anında kalcan ya arkadaşsız
Yıpranı'can, sonrasında di'cen ben ne yap'cam?
Korku'can ilaçlar çantanın cebinde dur'cak
Hayal mi kur'can? Şiir mi yaz'can?
Ölümler tüket'cen bu şehir çok soğuyacak