Чырвань на белым, чырвань на чорным Людзі, што подыху смерці пакорныя Імчыцца хвароба, за ёю вайна Дзьверы свае адчыняе труна! Іду да цябе, твой позірк бяздонны! Бачу твой дотык паўсюль, Абадонна Вогнішча, попел сцяною бясконцай Ды ўздымаецца чорнае сонца Вее крумкач над мёртвай зямлёю Нябёсы амыты сваёю крывёю Сонца яскравае робіцца чорным Гэта жыццё падыходзіць да скону Чыстае неба заліла кроў Сонца ніколі не ўзыдзе зноў Іду да цябе, твой позірк бяздонны! Бачу твой дотык паўсюль, Абадонна Вогнішча, попел сцяною бясконцай Ды ўздымаецца чорнае сонца