De Dood Als stille onderwijzer En onderwijzer der stilte Waadt zich door het leven Als bron van kennis der immer onbekende Verhalende gezichten verliezen het zijn Verloren in de strijd Tussen de loyaliteit aan het leven En de schuld aan de Dood Als schepper der gedachten Ontneemt hij de idee Der bestaanszekerheid En het vertrouwde karakter Van de veilige omarming des levens In zijn imperatieve vorm Geniet deze onsterfelijke grootmacht Het monopolie der sturing van het menselijke welzijn Alsook van de niets ontziende vernietiging van de ademtocht De Dood Als stille onderwijzer En onderwijzer der stilte Waadt zich door het leven En leert ons over het totnogtoe onbekende Verhalende gezichten verliezen het zijn Verloren in de strijd Met de loyaliteit aan het leven Doch ontslapen en ontwaken in een welverdiende rust Als schepper der gedachten Biedt hij bestaanszekerheid En vormt hij het vertrouwde karakter Van de veilige omarming des Dood In zijn imperatieve vorm Deelt deze onsterfelijke grootmacht Zijn kennis en bezieling En zijn eeuwigdurende adem