Ze zag hem na jaren van scheiden terug op het grote station 'N Weerzien dat echter aan beiden geen vreugd en geluk geven kon Hij was naar de vreemde getogen en deed als soldaat trouw zijn plicht Betaalde die plicht met z'n ogen, voor altijd verloor hij het licht Twee ogen zo duister in beide 'n traan Ze kijken haar somber en troosteloos aan Twee ogen zo duister die vragen misschien Waarom toch m'n liefste mag ik jou niet zien 'N Hemelpoort ging voor 'm open in 't huis van de blinde soldaat Wanneer op 'n zonnige morgen 'n wieg in het kamertje staat Toch werden die avond in stilte veel bittere tranen geuit Wanneer hij hij vraagt hoe m'n liefste hoe ziet onze jongen er uit Twee ogen zo duister in beide 'n traan Die zullen toch nimmer het wiegje zien staan Twee ogen zo duister die vragen misschien Waarom toch m'n jongen mag ik jou niet zien Twee ogen zo duister die vragen misschien Waarom toch m'n jongen mag ik jou niet zien