Hún sker í eyrun hún Eyrún Því hún er svo ferlega skræk Og svo hefur hún anskoti annkannalegan kæk Hún stingur í augun hún Auður Svo engist fólk og hár þess rís Og svo drepur hún snjótittlinga og snjáldurmýs Og svo drepur hún Snjótittlinga og snjáldurmýs Hún raular og tautar hún tóta Og talar sálfan sig í mát Og eitt sinn með oraflaumi hún grandaði bát Og eitt sinn með oraflaumi hún grandaði bát Hún stingur í stúf hún stína Og svo stingur hann svo bara af Og það blæðir heil ósköp því hún stingur á bólakaf Ég efast ekki að hún Eva Ætlar sér að fremja morð En mér fyrir bestu að hafa það ekki mörg orð En mér fyrir bestu að hafa það ekki mörg orð