Ave Maria
Ave Maria
Dookoła ciemność, cisza która dusi
Ugasiłaś świecę, nie chcesz widzieć ludzi
Nie chcesz być już częścią, upadłego świata
Bo poznałaś życie, w czterech różnych smakach
Ile można płakać, jaka cena łez jest
Ile Twoje serce może jeszcze znieść, wiesz
Ile waży wers, który dzisiaj pisze, wiesz
Tony stali w duszy, bo tyle waży życie
Gdy widzę tych na szczycie, jak upadają szybko
Ciężko jest się podnieść, gdy połamane wszystko
Szara trudna przyszłość, obraz Twego jutra
Świadomość przegranej, że już nic nie ugrasz
Pokój niczym trumna, wieko się zamyka
Gdy przestajesz marzyć, to umierasz za życia
Znikasz, coś toczy się bez Ciebie
Logika, nie pozwala wejść na ziemię
Ave Maria
Ave Maria
Szary pusty pokój, siedzisz w nim samotnie
Stary fotel z boku, wygląda nie wygodnie
Lustro popękane, wisi jak część zbroi
A w odbiciu pustka, chociaż przed nim stoisz
Jutra może nie być, dziś też nie istnieje
Wczoraj Cię zabiło, gdy straciłaś nadzieję
Deszcz na głowę leje, przecież od tygodni
Czarne chmury wiszą tak jak po akcie zbrodni
Czytam Cię jak optyk, widzę to wyraźnie
Każdą cale rany, krew spada na kartkę
Oddam duszę w barter, za promienie słońca
Zima nuklearna w czasem bywa ostra
Chłosta wyszła z środa, rany krzyk na duszy
Mario pobłogosław, nie daj mi się skruszyć
Ave do przeszłości, lepsze dni nadejdą
Kończy się hipnoza, czas pożegnać się depresją
Ave Maria
Ave Maria