Πόλη παγωμένη, πόλη φονιάδων, πατρίδα
Η Αθηνά για 'μένα πεθάνανε όλα
Μια νύχτα στο φως ήταν πιο δυνατή από χίλιες μαζί σου, ξεκόλλα
Τώρα σηκώνομαι πάλι σαν φλόγα απ' τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
κλειδώνω την πόρτα
Φεύγω, σηκώνουμ' άνεμους και πένθος
Τον θάνατο φέραμε βόλτα και φέτος
Ξέρω το τέλος, μα φαίνεται λάθος, εφόσον δεν ξέρω τι κάνουμε τώρα
Ανοίγω τα ματιά μου, καίω σαν φλόγα απ' την κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
κλειδώνω την πόρτα
Δε σε ξέρω καθόλου
Για λίγο τους νιώθω κοντά μου, μα φεύγουνε πάλι
Σαν να 'χουν πεθάνει απ' το νέφος
Αυτά που μου λέτε δε χώρεσαν καν στο δικό μου κεφάλι
Όσο χρόνο κι αν πάρει
Γυρίζω ξανά κι είμαι εδώ στη καινούργια μου ζάλη
Έχω αφήσει τα πάντα στην άσφαλτο
Κάτω απ' το κράσπεδο βρεθήκαν κι άλλοι
Κι αν μου πεις σ' αγαπάς, θα γελάσω
Δεν ξέρετε καν τι σημαίνει να χάνεις
Έναν πόνο που κρύβεις καλά
κι έχεις πείσει τους πάντες πως τ' απολαμβάνεις
Στον λαβύρινθο που 'χουμε μπλέξει
Θα βρούμε την άκρη κομμένη στη μέση
Θα φωτίσω τη νύχτα πριν πέσει
Και μόνος μου πάλι θα κάψω τη χωρά
Πόλη παγωμένη, πόλη φονιάδων, πατρίδα
η Αθηνά για 'μένα πεθάνανε όλα
Μια νύχτα στο φως ήταν πιο δυνατή από χίλιες μαζί σου, ξεκόλλα
Τώρα σηκώνομαι πάλι σαν φλόγα απ' τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
κλειδώνω την πόρτα
Φεύγω, σηκώνουμ' άνεμους και πένθος
Τον θάνατο φέραμε βόλτα και φέτος
Ξέρω το τέλος, μα φαίνεται λάθος, εφόσον δεν ξέρω τι κάνουμε τώρα
Ανοίγω τα ματιά μου, καίω σαν φλόγα απ' την κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
Κλειδώνω την πόρτα
Μα είμαι χίλιες φόρες παραπάνω απ αυτό που με έκρινες πρώτα
Και όσοι δεν το χαν πιστέψει
Να πας να τους βρεις
Να τους δεις να γυρίζουν νεκροί χωρίς στόμα
Κι αν σ' αφήσω μια νύχτα
Το ξέρεις καλά πως μετά θα μετρήσει για χρόνια
Μες στην άνοιξη χιόνια, η ψυχή και το σώμα πετά
Βλέπεις λάθος εικόνα
Μα είν' η πόλη μου βρώμα
σκοτώνει για ιδέες που πέθαναν πριν από χρόνια
Θα σε πάνε στρατό να σου μάθουν σωστά
πώς στον πούτσο θα στρώνεις σεντόνια
Κι η είν' η πόλη μου όπλα, τρελοί, καγκουριά
Πιο πολλά μαγαζιά
Τράπεζες και λεφτά
Γκόμενες και ποτά
Κι ηθικά λαϊκά
Κι ειδικά, ναρκωτικά
Πόλη παγωμένη, πόλη φονιάδων, πατρίδα
η Αθηνά για 'μένα πεθάνανε όλα
Μια νύχτα στο φως ήταν πιο δυνατή από χίλιες μαζί σου, ξεκόλλα
Τώρα σηκώνομαι πάλι σαν φλόγα απ' τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
κλειδώνω την πόρτα
Φεύγω, σηκώνουμ' άνεμους και πένθος
Τον θάνατο φέραμε βόλτα και φέτος
Ξέρω το τέλος, μα φαίνεται λάθος, εφόσον δεν ξέρω τι κάνουμε τώρα
Ανοίγω τα ματιά μου, καίω σαν φλόγα απ' την κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χωρά
Ξέρω, καρδιά μου, πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα
κλειδώνω την πόρτα