(Ναι, ναι)
(Είναι ο hades)
(Το παιδί φάντασμα)
(Με νοιώθεις τώρα;)
(Πάνω απ'τα τοίχοι της γαμημένης.)
Πάνω απ'τα τοίχοι της γαμημένης ακρόπολης
Δεν είσαι σαν το φάντασμα δεν το 'χεις στο να ακροβατείς
Μπούχτησα, γαμώ όλο το σύμπαν που' χτησα
Το βράδυ καταπίνει, το πρωί το παίζει δούκισσα
Τα αδέρφια μου γουστάρουν τους χειμώνες
Φοράν τσάντες, φούτερ, κουκούλες, κλέβουνε περίπτερα
Είναι ρεμάλια με μυαλά μικρών παιδιών
Δεν έχουν εξοχικά ούτε τον μπαμπά στα δύσκολα
Το στυλό μου λάμπει σα χρυσό απόψε
Χώνω διαμάντια που δεν ακουμπά ο βλάκας με την Porsche
Μείναμε μόνοι μας, μία οικογένεια
Δεν έχω με ρουφιάνους και πουτάνες πάρε-δώσε
Γάμησε τα, ίδια ψυχή απ' όταν ήμουν δέκα
Απο τότε που δε μ' ήξερε κανένας σας
Όταν σε ξέρει ο κόσμος γράφεις περιορισμένα
Μα ήθελα να δείτε και εσείς τι έχουμε μέσα μας
Γιος της Λίλιθ, θα 'μαι εδώ ως το τέλος της παράστασης
Μόλις κλείσουν τα φώτα και αδειάσει
Θα μείνω να παίξω ό,τι δεν ίδαν ποτέ τα μάτια της
Το αξίζει μόνο εκείνη, να 'μαι πλάι της
Ώρα να χαθώ στον ορίζοντα
Δεν είναι σαν τις άλλες μέρες σήμερα
Είπαμε πως θα γράφουμε μέχρι να το τελειώσουμε
Ή μια φωνή για όλους, ή μια φωνή για το τίποτα
Ώρα να χαθώ στον ορίζοντα
Δεν είναι σαν τις άλλες μέρες σήμερα
Είπαμε πως θα γράφουμε μέχρι να το τελειώσουμε
Ή μια φωνή για όλους, ή μια φωνή για το τίποτα
Γράφω και τρίζουνε σπίτια
Το σπίτι με το πάρκο δίπλα-δίπλα
Δεν ξέχασα το πάρκο και τις νύχτες που μέσα σ' αυτό τα ήπια
Δεν ξέχασα τα αλάνια που μου δώσανε τη σπίθα
Έπεσα τόσο κάτω που η θλίψη φώτιζε
Νύχτες που κανένας πώς νιώθω δε με ρώτησε
Βγήκα μ' ένα μαχαίρι και μάνα μου απόρησε
Της έκλεισα το μάτι και της είπα "Μην αγχώνεσαι"
Πόσα δεν ξέρεις για μας
Και ποσα δε θα μάθεις, φίλε δεν μας ακουμπάς
Είμαστ' αυτοί που μείναμε μέχρι το τέλος
Εσύ πόζαρες σαν πρώτος της χρονιάς, τώρα δε μιλάς
Ο πιο battleάς, σας έχω όλους άνετα
Μα αφού το ξέρετε δε θα ασχοληθώ καν
Η ζήλια σου σ' έχει δικάσει, η θηλιά σου σ' έχει ερωτευτεί
Τόσο που δε σ'αλλάζει, τι να πεις για τον ΠαιΦάν
Μόλις με δουν να πέφτω θα 'ναι ευχή για ν' ανεβούνε
Τα αστέρια κι ο ουρανός τους μια μέρα θα γαμηθούνε
Θα 'μαστε πάνω για χρόνια, πρέπει να το καταπιούνε
Για όσο ζούμε, πρέπει να το καταπιούνε
(Ώρα να χαθώ στον ορίζοντα)
(Δεν είναι σαν τις άλλες μέρες ση-)
Είπαμε πως θα γράφουμε μέχρι να το τελειώσουμε
Ή μια φωνή για όλους, ή μια φωνή για το τίποτα
Ώρα να χαθώ στον ορίζοντα
Δεν είναι σαν τις άλλες μέρες σήμερα
Είπαμε πως θα γράφουμε μέχρι να το τελειώσουμε
Ή μια φωνή για όλους, ή μια φωνή για το τίποτα