İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar.
Benim geçmeyen geçmişim hep şimdimde duruyor.
Anılar unutmayı zorlaştırmak için verilmiş cezalardır sevgilim.
Ben bu cezaya gülümsüyorum.
Senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim.
İnsana en uzak düşen şey bilerek geride
Bıraktıktalıdır çünkü.
Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim.
Gidişin hiç bitmedi bende.
Kaybedecekte olsam bir yolum vardı sende.
Ve hayat o kadar kuralsızdır ki bazen oyunu kuralına göre oynamak bile kazandırmaz insana.
Seni kaybedeceğimi bile bile oynadım bu oyunu utanmaktan utanmadan.
Acım mı?
Geçmedi alıştım sadece.
Kendimi mutlu edecek yalanlar söylemeyi öğrendim sensizlikte.
Konuşamadım sensizlikle.
Gidişini haklı gösterecek uyduruk bahaneler buldum kendime.
Sustum öylece.
Kimse benim kadar sessiz susamazdı.
Zaten o eski tadı da kalmadı susmaların.
Kime sorsam konuşuyor şimdi.
Anlamadığım tek şey bende duran zaman sende nasıl geçiyor.
Acım mı?
Geçmedi alıştım sadece.
Ben senden mutlu bir son değil mutlu bir sonsuzluk istemiştim.
Anlamadın.
Belki de seni güzelleştiren hayatın çirkinliğiydi.
Bunu da ben anlamadım.
Acaba benimle mutlu olduğun için mi beraberdin yoksa ben mutlu olduğum için mi.
Bu sorunun da cevabını bırakmadın.
Sadece gittin.
Aşk ne senin bende gördüğündür nede benim sende gördüğüm.
Aşk birlikte gördüğümüzdür sevgili.
Seninle aynı değilmiş aska bakışımız.
Sen benden kusursuz bir aşk istedin ben senden yaşanabilir bir aşk.
Belki bu yüzyılın insanı değilsindir diyeceksin bana ama bence aşk karşındakine insan çırılçıplakken bile gözün onun gözlerinden ayırmamaktır sevgili.
Bu kadar temiz severken seni koca bir hayatı kirletip terk ettin beni.
Bu hayat seni unutabileceğim kadar uzun değil sevgili.
Acım mı?
Geçmedi
Alıştım sadece.