ฉันเคยเป็นดั่งคนที่เธอรัก
ที่เธอเคยมอบความรัก
แต่เหมือนหัวใจวันนี้เธอเปลี่ยนไป
ครั้งหนึ่งฉันเคยคิดว่าฉันมีความหวัง
ที่จริงเป็นแค่ความหลัง
จึงยอมให้เธอเลือกทางที่วาดไว้
การอยู่คนเดียว
ก็รู้ว่ามันต้องเหงา
แต่ว่าฉันคงไม่อาจฝืนใจเธอ
ฉันเลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
ตรงที่ไม่มีใครให้กอด
เลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
พบความลำพังเหมือนครั้งก่อน
เหมือนตอนที่ไม่มีใคร
ฉันยังทนได้
ได้เห็นเธออยู่กับเขา
แล้วตัวฉันเองก็อุ่นใจ
รับรู้ข้างในว่าเธอนั้น
เดินไปไกลเกินหวนคืนกลับ
กลับมามองฉัน
ให้เหมือน เหมือนก่อน
เหมือนวันที่สองเราเคยรักกัน
เมื่อรักไม่ได้มีแค่เราเท่านั้น
เมื่อเธอได้พบใครคนนั้น
ต้องมีสักคนที่ต้องจากไป
ขอให้มันเป็นตัวฉันเองไม่ใช่เขา
ที่ยอมให้รักของเรามันจางหายไป
ต้องรับมันให้ไหว
การอยู่คนเดียว
ก็รู้ว่ามันต้องเหงา
แต่ว่าฉันคงไม่อาจฝืนใจเธอ
ฉันเลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
ตรงที่ไม่มีใครให้กอด
เลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
พบความลำพังเหมือนครั้งก่อน
เหมือนตอนที่ไม่มีใคร
ฉันยังทนได้
ได้เห็นเธออยู่กับเขา
แล้วตัวฉันเองก็อุ่นใจ
รับรู้ข้างในว่าเธอนั้น
เดินไปไกลเกินหวนคืนกลับ
กลับมามองฉัน
ให้เหมือน เหมือนก่อน
เหมือนวันที่สองเราเคยรักกัน
ฉันคงไม่ฝืนไปกว่านี้
เพราะฉันไม่ควรจะยืนอยู่ตรงนี้
ก็ขอให้เธอได้พบแต่สิ่งดีๆ
ความจริงที่มี ในวันนี้ฉันคงต้องรับมันให้ไหว
ฉันเลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
ตรงที่ไม่มีใครให้กอด
เลยถอยไปอยู่ตรงนั้น
พบความลำพังเหมือนครั้งก่อน
เหมือนตอนที่ไม่มีใคร
ฉันยังทนได้
ได้เห็นเธออยู่กับเขา
แล้วตัวฉันเองก็อุ่นใจ
รับรู้ข้างในว่าเธอนั้น
เดินไปไกลเกินหวนคืนกลับ
กลับมามองฉัน
ให้เหมือน เหมือนก่อน
เหมือนวันที่สองเราเคยรักกัน