ถามตัวเองกี่ครั้ง ก็ยังไม่เคยเข้าใจ
เศร้าอะไร คิดถึงอะไรขนาดนั้น
เรื่องมันจบไปแล้ว บอกตัวเองดังดังทุกวัน
แค่ล้างให้ออก แค่ลบให้หมดจากหัวใจ
กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็เท่านั้น
ไม่มีใครเหมือนเคยก็แค่นั้น
แต่ทำไมฉันทนมันไม่ไหว
ก็มันเหงา ใจเหลือเกิน หัวใจก็ดวงเท่าเดิม
แต่เหมือนอะไรมันขาดหายไป
มันช่างเหงา ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย
แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา จะขาดใจ
รูปเก่าเก่าเราสอง นั่งมองจนตาพร่าเบลอ
เสียงของเธอ รอยยิ้มของเธอกับความหลัง
ขังตัวเองอย่างนั้น ตั้งแต่วันที่เราแยกทาง
มันล้างไม่ออก มันลบไม่หมดจากหัวใจ
กลับไปเป็นเหมือนเดิมก็เท่านั้น
ไม่มีใครเหมือนเคยก็แค่นั้น
แต่ทำไมฉันทนมันไม่ไหว
ก็มันเหงา ใจเหลือเกิน หัวใจก็ดวงเท่าเดิม
แต่เหมือนอะไรมันขาดหายไป
มันช่างเหงา ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย
แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา สุดหัวใจ
ก็มันเหงา ใจเหลือเกิน หัวใจก็ดวงเท่าเดิม
แต่เหมือนอะไรมันขาดหายไป
มันเหงา ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย
แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้
มันช่างเหงา ไม่ใช่ไม่มีผู้คนรอบกาย
แต่แค่เพียงไม่มีเธอตรงนี้ มันก็เหงา สุดหัวใจ