Καθισμένος στην καλή μου πολυθρόνα τις καφέ μου τις παντόφλες να κοιτάω, του μακαρίτη του παππού μου είναι εικόνα πες μου πού πάω συ που αγαπάω. Έτσι αν κάνω, θα αγγίξω το ταβάνι κι όμως μέσα μου κι οι δυο μας δε χωράω, ούτε εγώ κερδίζω, ούτε εκείνος χάνει πες μου πού πάω συ που αγαπάω. Χορεύω μέσα στ' όνειρο με την μικρή Τασία και χάνω κάθε μέρα και μία ευκαιρία. Συνήθισα τα χάλια μου, να αγαπάω με πάθος αν κι είμαι πλέον βέβαιος πως κάνω πάλι λάθος. Λέγε - λέγε, να και τούτος ο χειμώνας κι εγώ πάλι καλοκαίρια μού ζητάω, ασυνάρτητος και μάταιος αγώνας πες μου πού πάω συ που αγαπάω. Χορεύω μέσα στ' όνειρο με την μικρή Τασία και χάνω κάθε μέρα και μία ευκαιρία. Συνήθισα τα χάλια μου, να αγαπάω με πάθος αν κι είμαι πλέον βέβαιος πως κάνω πάλι λάθος.